Iets met een pot en een ketel.
Uit de categorie 'menen jullie dat nu serieus?': een voorstel om
kinderen wat meer op een vaste locatie te houden, in plaats van dat ze steeds van plek naar plek moeten.
Klinkt goed toch? Iedereen weet immers dat het voor kinderen allesbehalve fijn is om telkens ergens anders te moeten aarden. Elke keer dat ze op een nieuwe plek komen moeten ze weer aan de omgeving wennen, nieuwe vrienden maken en in een nieuwe klas lessen volgen. Dat alles zorgt ervoor dat ze zich op termijn nergens meer echt thuis kunnen voelen, wat ook op latere leeftijd grote problemen kan veroorzaken.
Dus ja: kinderen dichtbij huis houden klinkt als een geweldig idee om dat soort problemen te voorkomen! Vanzelfsprekend is het dan niet bepaald handig om je kinderen duizenden kilometers mee te slepen van land naar land: blijft liever in de buurt, voor het welzijn van de volgende generatie. Fijn dat deze werkgroep van Unicef en VluchtelingenWerk dat inziet. Top!
Maar dat is natuurlijk te mooi om waar te zijn. In een
nieuw verschenen rapport, 'Zo kan het ook', pleit de werkgroep ervoor dat kinderen van
asielzoekers in Nederland niet steeds verhuisd worden, om de eerdergenoemde problemen te voorkomen. Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar wat de werkgroep zich waarschijnlijk niet beseft is dat het kwaad allang geschied heeft zodra ze überhaupt een stap op Nederlandse bodem gezet hebben. De reis van Aghanistan, Somalië en af en toe Syrië is immers lang en voert door vele landen, waar deze mensen natuurlijk niet in één keer doorheen gerend zijn. Nee, het is heel gebruikelijk dat migranten soms enkele weken of maanden in een land verblijven om het geld bijeen te krijgen voor het volgende deel van de reis. In het beste geval komen kinderen getraumatiseerd en verward aan in het land van bestemming (lees: ergens in Noord-Europa) en in het ergste geval sterven ze op een krakkemikkige boot op de Middellandse Zee.
Het moge duidelijk zijn waar het probleem zit. Toch besteden dit soort organisaties liever hun middelen aan het opstellen van dit soort rapporten die enkel tot doel hebben om het gastvrije beleid van gastlanden af te kraken, in plaats van dat ze zich richten op mensensmokkelaars of het verbeteren van opvang in de regio. De meeste kinderen die hierheen komen zullen immers nooit echt aarden, of ze nou op twee of drie verschillende scholen hebben gezeten. Laat het dan ook afgelopen zijn met dit hypocriete gedoe, opdat we eens kunnen beginnen met het aanpakken van de bron van het probleem: het eindeloze gezeul van kinderen náár Nederland.