Hypocriet beroepsslachtoffer Anousha Nzume lacht critici van haar anti-blanke boek keihard uit

Zelf krijgt Anousha Nzume tranen in haar ogen van de "racistische" Zwarte Piet, maar kritiek op haar boek zet ze lachend weg als "witte meltdowns".

Eerder schreef DDS al over het nieuwe boek van Anousha Nzume, "Hallo witte mensen". Het boek is een aanklacht tegen de blanke (of, in de woorden van Nzume, "witte") Nederlanders. Die is namelijk onderdeel van een racistisch systeem waarin gekleurde mensen worden onderdrukt. Een figuur als Zwarte Piet is bijvoorbeeld nog steeds niet afgeschaft in Nederland, en niet elke asielzoeker is hier welkom. Dat betekent natuurlijk dat Nederland een enorm racistisch land is – althans, in de redenering van beroepsslachtoffer Anousha Nzume.

De titel van het boek, Hallo witte mensen, laat al zien dat alle blanken hier als één groep worden aangesproken. Zij zijn allen schuldig aan de verschrikkelijke onderdrukking van gekleurde mensen die in Nederland gaande is. Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat veel mensen hier kritiek op hebben. Is het immers niet juist racistisch om mensen allemaal over één kam te scheren en weg te zetten als daders, puur op basis van hun huidskleur? Nzume neemt die kritiek totaal niet serieus, en lacht haar critici zelfs uit.

https://twitter.com/anoushanzume/status/860406935060959234

De terechte kritiek op haar boekje van columnisten als Elma Drayer en Sylvain Ephimenco zet Anousha Nzume doodleuk weg als "witte meltdowns". Met andere woorden: deze critici zijn blank, dus hebben ze geen recht van spreken. Alleen gekleurde mensen mogen een mening hebben over racisme, vindt Anousha.

Dat is niet alleen een bijzonder kwalijk en oneerlijk standpunt, maar van Anousha Nzume is het bovenal hypocriet. Zelf reageert ze namelijk altijd zeer emotioneel op zaken die zij als racistisch beschouwt. Zo moest ze huilen tijdens een speech over Zwarte Piet, en kreeg ze aan tafel bij Pauw en Witteman tranen in haar ogen na een PowNed-fragment waarin Rutger Castricum discriminerende grappen maakte. Het is nogal opvallend dat iemand die zélf zo emotioneel reageert op zaken die ze racistisch vindt, haar critici "meltdowns" verwijt. De critici van haar boek zijn heus niet mentaal ingestort na het lezen ervan, ze zijn het er simpelweg niet mee eens. Het is nogal kinderachtig om die kritiek weg te zetten als een soort woedeaanval van een kleuter.

Het boek van Nzume en haar commentaren op Twitter tonen aan dat ze totaal niet geïnteresseerd is in een serieus debat over racisme en discriminatie in de Nederlandse samenleving. Ze wil slechts haar eigen mening spuien, en iedereen die het daar niet mee eens is wordt weggezet als een racist die "witte meltdowns" beleeft. En waarom zou Anousha Nzume ook een serieus debat over racisme willen aangaan? Het is immers niet haar bedoeling om het probleem van racisme op te lossen. Dan raakt ze haar status als professioneel slachtoffer kwijt, terwijl ze daarmee nu juist geld en aandacht vergaart.