Horecaonderneemster moet terras verplicht sluiten, want niet genoeg in de buitenlucht: "Ik word kapotgemaakt"

Het is te vreselijk voor woorden, maar het is helaas ook de werkelijkheid waarin we tegenwoordig leven. Horecaonderneemster Romy-Lisa Verhofstadt was heel blij dat ze haar terras weer mocht openen... maar helaas duurde die blijdschap maar heel kort. Want na een paar dagen heeft ze te horen gekregen dat het einde oefening is voor haar. "Ik word kapotgemaakt" zegt ze geheel terecht. "Waar moet dit heen?"

Romy-Lisa is de eigenaresse van café Bij Jan in Nijmegen. Ze heeft, net als alle andere horeaondernemers, een bijzonder zwaar jaar gehad tot nu toe, maar keek er naar uit om eindelijk weer geld te verdienen. Toen de terrassen open gingen vierde ze feest. Eindelijk mocht ze weer klanten verwelkomen en haar eigen boterham verdienen.

Maar dat was van heel korte duur. Want na een paar dagen kwam de gemeente langs. Of ze haar terras direct wilde sluiten. Haar café staat immers in een winkelpassage, en dus niet letterlijk in de buitenlucht. Daarom is het voor haar nog steeds verboden om te werken.

"Ik wist niet wat me overkwam. We zaten bomvol, de gasten zaten gezellig te kletsen en iedereen moest opeens weg. Ik zei nog: ‘Ik laat ze eerst rustig alles opdrinken.’ Daarna ben ik ingestort. Jankend heb ik uiteindelijk gezegd dat de gasten niks meer konden bestellen," aldus de onderneemster.

Natuurlijk is ze witheet. "Ik ben woedend," zegt ze. "Het terras stond buiten m’n eigen zaak, onder een ander plafond en in een passage waar een hoop frisse lucht waait. We hadden alles op orde. De tafels stonden zelfs twee meter uit elkaar in plaats van 1,5 meter. Dat is toch veel veiliger dan al die rijen voor Action en Albert Heijn, waar mensen geen afstand houden?"

Maar de gemeente had daar geen oog voor. Befehl ist befehl. Haar terras staat theoretisch 'binnen' en dus moest de boel weer gesloten worden. En wel meteen. De gasten mochten hun drankje nog opdrinken, en daarna was het einde oefening.

Triest, natuurlijk. Maar wacht, het verhaal wordt nóg triester. Want Romy-Lisa krijgt geen cent overheidssteun. Ze nam de zaak vorig jaar over na het overlijden van haar vader, die de vorige eigenaar was. Ze beloofde hem op zijn sterfbed dat ze er iets van zou maken, en dat ze zijn levensproject niet om zeep zou laten helpen. Maar omdat ze dat deed na het begin van de coronacrisis heeft ze "geen recht" op overheidssteun, omdat er pre-corona geen cijfers zijn. Ze moet het dus helemaal alleen redden, ook al nam ze het stokje over van haar overleden vader.

Het is onmenselijk beleid, maar dat geldt helaas voor het hele coronabeleid van het kabinet. En er is niets wat ze er aan kan doen. Romy-Lisa zit nu met de financiële gebakken peren thuis. Hoeveel mensen moeten er nog kapot voordat dit hardvochtige beleid verlicht wordt?