In zijn column voor De Telegraaf pakt voormalig PvdA-minister en -Kamerlid Ronald Plasterk nog maar eens de windmolenindustrie aan, die staat te popelen om de Noordzee vol te plempen met die stalen monsters. Een "gruwel," aldus Plasterk, die de effectiviteit van windmolens op zee nog maar eens in twijfel trekt en opkomt voor de belangen van de Scheveningse vissers. Ronald Plasterk is één van de weinige linkse denkers die de nieuwe documentaire Planet of the Humans, waarin Michael Moore waarschuwt voor de doorgeschoten klimaatindustrie, nog niet aan het verketteren is. In een nieuwe column die gisteren op de website van De Telegraaf verscheen refereert hij er nog maar eens aan.
Moore is te somber als het gaat om de mensenlijke inventiviteit om klimaatverandering aan te pakken, meent Plasterk. Maar de linkse Amerikaan heeft het wél bij het juiste eind dat windmolenparken op zee geen goede oplossing zijn voor de verduurzaming van de Nederlandse energieopwekking. De oud-minister
schrijft:
"Ook een heel slecht idee is het vol zetten van de Noordzee met windmolens. Alle natuur in Nederland is aangelegd, alleen de Noordzee niet. Het is een gruwel, denkend aan Holland, dat die zee volgezet wordt met eindeloze rijen windmolens die wuivend aan de einder staan. Daar komt bij dat die windmolens niet het eeuwige leven hebben, dat het energie kost om ze te maken en op den duur weer netjes te slopen, en dat het duur is om de bron van stroom in open zee te hebben staan. Kortom, op zich al genoeg redenen om subsidies en steun voor windenergie te stoppen."
Maar behalve de twijfelachtige kwaliteit van windmolens, moeten ook de belangen van vissers worden meegenomen. Want die bedrijfstak dreigt kopje onder te gaan als de hele Noordzee vol windmolens komt te staan:
"De beroepsvissers verzetten zich tegen windmolenparken in de Noordzee. Op hun website (vissersvoorvrijezee.nl) kun je zien dat de sector zich zorgen maakt. Ik citeer de vissers: „Als gevolg van de aanleg van gigantische, door de overheid gesubsidieerde windmolenparken zien wij onze favoriete locaties in rook opgaan. Het is onmogelijk te vissen tussen de windmolens.”
Plasterk besluit dat we hun raad moeten opvolgen, als we rationeel beleid willen blijven voeren: "We moeten luisteren naar onze vissers."
