Hoogleraar Vanesse Evers: 'Seksuele intimidatie gebeurt niet alleen in Hollywood maar ook in de wetenschap'

De boven ons gestelden van de linkse academische wereld zijn heel erg dol op vrouwen. Het misbruiken ervan, welteverstaan.

Hoogleraar Vanessa Evers is boos. Heel boos. Ze vindt het natuurlijk vreselijk voor al die Amerikaanse actrices dat ze seksueel geïntimideerd en misbruikt zijn, maar, zegt ze, er zijn veel meer vrouwen als zij; vrouwen die weinig tot geen aandacht krijgen terwijl ook zij geslachtofferd worden door mannelijke collega's.

In welke industrie dan? Nou, in de academische wereld waar Evers deel van uitmaakt.

"Ik dacht: verdomme, dit gebeurt niet alleen bij knappe actrices in Hollywood, maar ook bij mensen zoals ik."

Op de website van haar werkgever schrijft Evers dat ze "bang" is "voor de kritiek die ik ga krijgen op dit verhaal." Vervolgens legt mevrouw de hoogleraar in Human Media Interactie in maar liefst duizend woorden uit wat ze allemaal heeft meegemaakt. Het is een lang relaas over porno op haar computer, professoren die geen 'nee' willen horen, en suggestieve seksuele mailtjes van collega's.

Die seksuele intimidatie was echt serieus, schrijft ze. Maar al te vaak waren de daders mannen in een hogere functie dan zij. "In mijn geval ging het om een vice-president bij de Boston Consulting Group waar ik werkte in het begin van mijn carrière. Tijdens een etentje kwam van hem de vraag of ik mij wel scheerde onder mijn oksels? Vervolgens, terwijl de hele tafel hartelijk meelachte om de grap, trok hij mijn top naar beneden om te kijken hoe het zat."

"Seksuele intimidatie gebeurt in alle werelden," zegt ze verder. Niet alleen in Hollywood, maar dus ook in wetenschappelijke kringen. Zo werd ze misbruikt door een medestudent in haar studiejaren, nodigde een robotica hoogleraar uit Amerika haar uit voor een 'massage,' was er een andere professor die er bewust voor zorgde dat hij na een feest 'niet meer naar huis kon' en dus moest blijven slapen. En zo gaat het maar door.

Toch noemt Evers geen namen. "Om de carrières en privélevens van bovengenoemde eikels te beschermen, helaas," schrijft ze daarover.

En daar zit natuurlijk precies het probleem. Als die mannen zich daadwerkelijk misdragen hebben moeten ze met naam en rugnummer genoemd worden. Dat is ook zo eerlijk; op die manier kunnen ze zich immers verdedigen als haar verhaal niet klopt. Nu wordt elke man impliciet opgezadeld met het asociale gedrag van deze viezeriken. Dit terwijl -- ik spreek uit ervaring, ik ben namelijk man -- echt niet elke man zo is.