Hong Kong aan de Noordzee

In Luilekker Nederland moeten vooral anderen jouw probleem oplossen. Bij een Limburgse dijkdoorbraak in de jaren negentig moest de overheid maar geld geven aan de getroffen mensen die naast de dijk waren gaan wonen. Wilde je naar Paramaribo op vakantie en kon je dat niet betalen, dan moest de overheid maar bijspringen. We wilden onze problemen afschuiven en verder gaan met ons eigen ding doen. Deden niet alleen burgers. Ook de politiek. Lastige politieke kwesties moesten maar in Europees verband worden opgelost.

En toen ontstond de periode van wantrouwen. We geloofden politici niet meer, de wetenschap, de gezondheidszorg. En dankzij de economische crisis verliezen we ook vertrouwen in onze materiële zekerheden, de banken, verzekeraars, de toekomst van onze baan. De Europese politiek probeert de crisis te managen en hopen op een wonder.

Welk wonder? Het wonder dat er ergens in de wereld een economische groeimotor ontstaat waarvan we allemaal kunnen profiteren. Om precies te zijn, de Europese elite hoopt dat de USA opnieuw die groeimotor wordt, en daarmee schuift Europa ons probleem dus eigenlijk weer naar de andere kant van de oceaan.

Oorzaak van de crisis
De economische crisis is in de eerste plaats veroorzaakt door de Amerikaanse overheid, die banken wettelijk verplichtte om leningen/hypotheken te verstrekken aan kredietonwaardige mensen, in de subprime markt. De Amerikaanse overheid beloofde om de stukgelopen leningen voor zijn rekening te nemen. De Amerikaanse centrale bank verruimde ook nog de kredietruimte, zodat nog meer mensen een lening konden krijgen.

Met zulke Staatsgaranties durfden de banken meer risico te nemen, waardoor de rommel over de hele planeet werd verspreid en natuurlijk werden er hoge bonussen uitgekeerd. Er was zelfs sprake van fraude, waarbij 90-jarige senioren een lening voor 30 jaar konden krijgen.

De Europese centrale banken deden vrolijk mee in de kredietverruiming. Ook Europese burgers, bedrijven en overheden hebben zich ondergedompeld in de schulden.

Het ging mis toen meer leningen stukliepen dan verwacht. Daardoor kwamen zowel de banken als de Amerikaanse staatsgaranties in de problemen.

Status van de crisis
De Europese (Monetaire) Unie wordt geteisterd door een aantal crises in verschillende lagen. De banken hebben een liquiditeitscrisis – het geld is op. De banken hebben solvabiliteitscrisis – ze kunnen niet de eigen broek ophouden. De Europese economieën hebben een concurrentiecrisis, ze hebben te lage groeicijfers om uit de schulden te groeien. Er is een Eurocrisis omdat de Euro overheidsschulden stimuleerde om de lage groeicijfers te compenseren. Er is een politieke leiderschapscrisis omdat de politiek alle voorgaande problemen had moeten voorkomen.

Europese aanpak van de crisis
Als het goed gaat met de Europese economie, dan gaat het goed met de Europese burgers, evenals met de Europese overheden. De afgelopen tijd heeft de Europese politiek vooral geprobeerd om de overheden (en banken die overheden steunen) te redden, en zijn zij de rest vergeten. Dat heeft electorale en internationale machtspolitieke redenen.

Bezuinigingen in Europa betekent in de praktijk dat belastingen worden verhoogd en er een beetje wordt gesneden in overheidsuitgaven. Dit is vooral goed voor de overheid, en wat goed is voor de overheid is in de regel slecht voor de economie. Politici leggen steeds het omgekeerde uit. De economische ramp die zij veroorzaken zal er niet minder om zijn. Ondertussen gaan de orderindices wereldwijd omlaag, bedrijven zullen in de komende maanden minder verkopen. Daarmee is een wereldwijde recessie op komst.

Na de crash
Iedere uitkomst van de crisis zal de Duitsers (en daarmee ook de Nederlanders) heel veel geld kosten. De vraag is dan ook hoeveel de Duitsers willen betalen, voor welk scenario. Buiten dat. Na een doorbraak moeten de Europese landen verder, met of zonder Euro. Ongeacht de bestuurlijke of monetaire constellatie, is Europa altijd nog een economisch stervend continent, of de Gulden nu terugkomt of niet.

Hoe komen we er weer bovenop? Nederland zou weer kunnen proberen om een gidsland te worden; niet voor de wereld maar voor het Europese continent. We kunnen onze concurrentiekracht verbeteren, door te snijden in allerlei overheidsregels die zich met de markt bemoeien. De belangrijkste zijn de versoepeling van de arbeidsmarkt en het aantrekkelijker maken voor het beginnen en bestieren van een eigen bedrijf, weg met het oerwoud aan vergunningen!

Hong Kong aan de Noordzee
Hong Kong en Singapore hebben met hun marktoriëntatie invloed gehad in Azië. Hiermee trokken ze bijvoorbeeld China meer richting het Kapitalisme. Europa heeft een eigen Hong Kong nodig en welk land is hiervoor meer geschikt dan Nederland met haar Atlantische oriëntatie?

Nederland kan als Europese Hong Kong haar succes uitstralen naar de rest van het continent.

De EU ging over nooit meer oorlog. Maar de Europese burgers willen eigenlijk kunnen bloeien in het leven. Waarom alleen bloembollen laten bloeien, als we ook mensen kunnen laten bloeien? Met meer markt en minder overheid geven we die bloei juist een prachtige kans!