Hoe de tech-industrie zichzelf schift

Waarom levert Google alleen producten die nog afgewerkt moeten worden? Dat was de terechte vraag die dagblad The Daily gisteren stelde. Helaas kan ik jullie niet meer voorzien van de bijbehorende link, maar het punt is in één zin samen te vatten: wat voegen Google Android, Project Glass, Google Wave (RIP) precies toe? De waarde voor consumenten is er slechts indirect. Derden moeten ervoor zorgen dat er een bruikbaar product ontstaat. Samsung en HTC deden dat voor Android. Voor Google Wave kwam niemand, waardoor serversoftware-gigant Apache de hele toko overnam. Voor geïnteresseerden is er genoeg informatie te vinden, maar de revolutie in co-working die van Wave verwacht werd, kwam er niet.

Het is een interessante constatering over de positie van Google: consumenten komen graag op Google af voor hun mail, kaarten en zoekmachine, maar haken af als Google zich opdringt. Hoe anders is de positie van Apple. Het bedrijf kon het zich permitteren zich pas relatief laat te melden met een telefoon. Al in de jaren '80 waren er plannen voor een telefoon maar die kwamen nooit goed van de grond. Pas toen het bedrijf uit Cupertino genoeg heil zag in mobiele specificaties, stapte het in. Op dat moment wist het dat het ging slagen: tegelijkertijd met de lancering van de telefoon veranderde het zijn naam van 'Apple Computers' in 'Apple'. Inmiddels komt meer dan de helft van de winst van het bedrijf voort uit de iPhone en de daarna geïntroduceerde iPad - producten die vijf jaar geleden nog niet bestonden.

HTC leek de kant van Apple op te gaan. Het bedrijf positioneerde zichzelf door middel van grootschalige media-events en hippe telefoons als lifestyle. De Taiwanezen hadden nog nooit een degelijke telefoon gebouwd, maar kregen plots alle lof toegezwaaid over de HTC Desire. Zelfs modebewuste figuren durfden met de telefoon gezien te worden. De Desire bleek een eendagsvlieg: daarna ging het weer bergafwaarts met de bouwkwaliteit van de telefoons, terwijl de prijzen bleven toenemen. De rekening kwam deze week: bij een HTC-telefoon krijgt u geen Beats by Dr. Dre-koptelefoon meer. Ik had er nog nooit van gehoord tot mijn jongere broer er gisteren iets over zei. Dr. Dre is een wereldberoemde producer die nu faam maakt als naamgever van retegoede koptelefoons. De Björn Borg-onderbroek onder de koptelefoons. Maar bij HTC krijg je 'm niet meer. De winst is namelijk opgedroogd.

De strijd op de consumenten-tech-markt moet winnaars en verliezers opleveren om innovatief te blijven. De tendens is op het moment extreem gezond: je levert een goed product af en je wint. Je zou willen dat het in de politiek net zo werkt.