Het was me het weekje wel

Geert Wilders blies - voor vriend en vijand op een bijzonder verrassend moment - ineens het kabinet op. Mark Rutte en Maxime Verhagen sputterden nog wat tegen, probeerden Wilders nog te overtuigen om gewoon door te onderhandelen, maar het mocht niet baten. De 'rechtse' eenheid was niet meer.

Vervolgens gingen de VVD en het CDA om de tafel zitten met GroenLinks, D66 en de ChristenUnie. Dit monsterverbond zou uiteindelijk een gedrocht van een akkoord produceren. De zogenaamde bezuinigingen waar Rutte en co. het over hadden bleken feitelijk neer te komen op lastenverzwaringen voor werkende Nederlanders. 

Sterker nog, het akkoord zorgt er bewust voor dat succes hard bestraft wordt. Mensen die goed geld verdienen mogen extra belasting gaan betalen. Gewoon, omdat het kan.

Rutte zei hierop het akkoord "fantastisch" te vinden. Het was een gotspe, maar de traditionele media slikte het als zoete koek. Blijkbaar is er geen enkele journalist van zins om de kiezer uit te leggen dat deze afspraken slecht zijn voor het land, voor de economie, en voor hen.

Nadat de inhoud van het akkoord bekend werd waren er meteen nominaal rechtse figuren die zeiden dat het mooi was dat ze er zo snel uit waren gekomen, omdat het land anders een groot probleem had gehad, etc. etc. 

Daarop heb ik maar één ding te zeggen: flauwekul.

Geen akkoord is beter dan een flutakkoord. We doen er beter aan door te modderen en de kiezer in september te laten spreken, dan een begroting in elkaar te zetten die de economie met een enorme last opzadelt (en het tekort niet eens terugdringt tot minder dan 3%). Daar komt bij dat 'rechtse partijen' op deze manier verantwoordelijkheid nemen voor beleid dat puur en simpel links te noemen is: lastenverzwaringen, gekoppeld aan 'investeringen' in milieu, groene energie en natuurlijk ontwikkelingssamenwerking.

Het is dan ook geen wonder dat, hoewel de val van het kabinet de comeback had moeten markeren van de PvdA, Diederik Samsom flink aan populariteit heeft ingeboet. Sociaaldemocratische kiezers kunnen het akkoord namelijk prima steunen; voor hen is het zowaar een feestakkoord te noemen. 

Kortom, het was een bevlogen week. De PvdA en de PVV hebben zich buitenspel gezet, de VVD en het CDA zijn opeens opgeschoven naar links, de partijen die het werkelijk voor het zeggen hebben in het land zijn marginale clubs als D66, ChristenUnie en GroenLinks.

En de kiezer? Die komt er bekaaid vanaf. We gaan 'er allemaal op achteruit'; behalve het volk, hoe kan het ook anders, dat rondwandelt in de Tweede Kamer, natuurlijk. Het is de waanzin ten top.