Het recht om jezelf te verdedigen

Als een inbreker je in je eigen huis met de dood bedreigt, en je ziet kans om hem dood te steken – mijn zegen heb je.

Vanuit een menselijk oogpunt is het beschaafder om, als het kan, zelfs een kwaadwillend persoon zonder blijvende schade uit te schakelen. Maar laat niemand je ooit het recht op zelfverdediging ontzeggen. Er kan eindeloos beweerd worden dat de staat het geweldmonopolie heeft, maar dat is een utopie.

De politie is niet altijd en overal aanwezig, en daarmee is het beschermingsmonopolie van de staat incompleet. Criminelen wachten niet op de politie, en plegen zelf wél geweld tegen onschuldigen. De burger die daar tussenin zit heeft het recht om zich te verweren – met alle beschikbare middelen.

Vandaag kwam het verhaal naar buiten van een bejaarde meneer die een inbreker van zeventien heeft doodgestoken. Dit gebeurde in België, en daar heeft men blijkbaar nog wat verstand bij de politie. Er werd meteen (voorlopig, in afwachting van verder onderzoek) geconcludeerd dat het ging om zelfverdediging.

En zo hoort het. De men in kwestie woont in een huurt vol met criminaliteit (en de eerlijkheid gebied te zeggen: de overweldigend allochtone bevolking is daarvan de oorzaak). Hij is al vijf keer eerder geconfronteerd met inbreken. En ditmaal werd het door de inbrekers met een schroevendraaier bedreigd. Toen hij kan zag een mes te pakken, stak hij één van het neer.

Dat was zijn recht. In ons land wordt je voor zoiets afgevoerd als ware jij de boef. En er zijn genoeg mensen die het graag zo zien: de allochtone jeugd in de wijk ging woedend de straat op omdat hun “broeder zomaar was vermoord”. Ze negeren dat hij een notoire veelpleger was. Of liever gezegd: ze vinden zijn gedrag heel normaal.

Gelukkig hebben de autoriteiten in België tot zover geen enkel gehoor gegeven aan de oproep om de man die zichzelf verdedigde te arresteren. De Belgische politie laat daarmee duidelijk weten dat zelfverdediging een recht is. Laat Nederland daar een voorbeeld aan nemen.