Het ongelofelijke verhaal van een vader wiens zoon dood werd verklaard door artsen en die van plan was om zelfmoord te plegen

De vader hield zoveel van zijn zoon dat hij niet verder wilde leven zonder hem.

Dit is één van de meest aparte, emotionele en toch ook mooie verhalen die ik dit jaar gelezen heb. Het is echt bijzonder - en het ultieme bewijs dat de wonderen de wereld nog lang niet uit zijn.

Wat er aan de hand is? Of was eigenlijk?

George Pickering is 59 jaar oud en een trotse vader. Eén van zijn kinderen, een zoon, is 27 jaar oud. Helaas had de zoon serieuze gezondheidsproblemen, waardoor hij uiteindelijk in het ziekenhuis terecht kwam. En dan niet zomaar omdat hij last van zijn been had, maar omdat hij in een diepe coma lag.

De artsen hadden het met elkaar erover, zegt George, dat ze de organen van zijn zoon graag wilden gebruiken voor andere patiënten. Altijd leuk, verse organen. Alleen was er wel een probleempje: Georges zoon moest eerst wel even overlijden. Daarom zou de stekker er gewoon uit worden getrokken; jammer, maar hij kon in zijn eentje niet ademhalen.

Georges reactie? Hij trok zijn vuurwapen, vertelde dokters en verpleegkundigen dat ze weg moesten gaan, en wachtte af. Als zijn zoon zou overlijden, dan wilde hij ook niet meer leven.

Natuurlijk werd de politie er onmiddellijk bijgehaald. Maar ja, George was bewapend; ze konden dus niet zomaar even ingrijpen. Vier uren lang stonden de twee partijen tegenover elkaar. De politie en George; allemaal weigerden ze een stap terug te doen.

Maar toen gebeurde er iets wonderbaarlijks. Georges zoon, die opgegeven was door de artsen, begon opeens een beetje te bewegen. Zijn vader hield zijn hand vast, en voelde hem ineens knijpen. Wat? Hoe kon dit? Hij begon tegen zijn zoon te praten, hopende dat er nog een teken van leven zou komen. En ja hoor: zoonlief kneep maar liefst vier keer in zijn hand. Zachtjes, maar hard genoeg om zijn vader ervan te overtuigen dat er wel degelijk hoop was.

En dus gaf George zich over - waarbij hij meteen vertelde dat zijn zoon wel degelijk wist wat er gebeurde. De beademingsmachine werd die dag daarom niet stopgezet.

Wat bijzonder goed uitkwam, omdat de zoon zich s' nachts opeens omdraaide en zijn stiefmoeder aankeek. Hij was uit zijn coma gekomen.

Is het dan eind goed al goed? Nou, de zoon maakt het relatief goed (hij is nog aan het herstellen van zijn coma), maar George heeft wel degelijk een probleem. Hij moet zich binnenkort verantwoorden voor een rechter om tekst en uitleg te geven over zijn gedrag in het ziekenhuis.

Het bewijst maar weer eens hoe groot de liefde van een ouder is voor zijn of haar kind.