Het nieuwe dictatengetrommel

Het gaat dus om Europa, bij Geert Wilders.  Nu geen stemmingmakerij over 'dhimmies' en een Europa ('Eurabië') dat zich aan de islam heeft uitgeleverd, maar een campagne tegen de 'onzinnige dictaten van de bureaucraten in Brussel' die onze oudjes van hun AOW beroven. En dit allemaal na de 'dolkstoot' van het CDA, die de PVV in het hartland Limburg in de rug heeft gestoken na een verraderlijk bezoek van de Turkse sultan Abdullah Gül. Blijkbaar heeft de PVV de oorlog verloren, niet op het verkiezingsslagveld, maar in de achterkamertjes van Maastricht en Den Haag. Op de achtergrond loert het spook Europa, dat Nederland definitief van zijn vrijheid dreigt te beroven.

Je vraagt je af welke zieke geest deze agitprop van de PVV heeft bedacht. Bij al dat tromgeroffel over 'dictaten' daalt onze geblondeerde vrijheidsheld af naar bierkelderniveau. De onfrisse historische analogieën liggen voor het oprapen, en dat zal ook de bedoeling zijn, want dan kan de verongelijkte PVV-achterban op het internet weer klagen over godwins en demonisering door de MSM. Denkt u even mee. 'Dictaten uit Brussel' doen denken aan het 'Diktat van Versailles', waarmee demagogen na de Eerste Wereldoorlog in de Republiek van Weimar stemming maakten tegen de door Frankrijk (dat niet eens de oorlog had gewonnen) opgelegde vredesordening, waarmee Duitsland niet alleen gebied verloor, het Rijnland onder curatele geplaatst zag worden, zijn koloniën kwijtraakte en zijn leger moest opgeven, maar ook nog tot herstelbetalingen aan de geallieerden werd verplicht. Er is weinig fantasie voor nodig om in de huidige Economische en Monetaire Unie zo'n 'financieel Versailles' te zien, waarbij onschuldige Germaanse volken als Nederlanders en Duitsers worden leeggeschud door knoflooketers en andere PIIGS. Als het niet de bedoeling is om deze associatie te leggen, dan hoor ik dat graag. Er zitten op deze website genoeg reaguurders die langs deze lijnen redeneren.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de PVV niet het alleenrecht op dat dictaatgetrommel heeft. In Frankrijk werd in de jaren tachtig door de Europeesgezinde elite al geklaagd over 'het Duitse rentedictaat'. Dat moest door de vorming van de euro en het 'europeaniseren' van de Bundesbank worden gebroken. Dat is zowel gelukt als mislukt. Mislukt omdat Frankrijk en de hele Club Med sinds het uitbreken van de eurocrisis onder de Duitse tucht zuchten (men spreekt hier niet voor niets van 'bezuinigingswoede'), en gelukt omdat de euro er op Frans aandringen is gekomen. Om dan van een 'dictaat' te spreken is op z'n minst ironisch. De Fransen en de zuidelijke landen steunen nu onder een regiem waarvoor ze zelf hebben gekozen. Dat gebeurde niet omdat het moest, maar uit vrije wil. Portugezen, Italianen, Ieren, Grieken, Spanjaarden; alle PIIGS waren tien jaar geleden dolblij dat ze zich voor de euro hadden gekwalificeerd. En dankzij hun schuldencrisis krijgen we nu 'meer Europa', precies langs de intergouvernementele lijnen die Frankrijk had gewild. Alleen willen de Franse kiezers Merkozy niet meer en vragen de Duitsers zich vertwijfeld af waar dat rentedictaat van vroeger is gebleven. De Europese Centrale Bank in Frankfurt (franc fort) is opgezet naar model van de Bundesbank, maar in de politiek onafhankelijke praktijk van vandaag worden de Duitsers er door Fransen en Italianen overstemd.

Er is iets met die 'dictaten' waardoor ze nooit werkelijk als dictaten werken. Tijdens het interbellum moesten Frankrijk en België toezien hoe er niks van hun 'dictaat van Versailles' overbleef. De bezetting van het Rijnland in 1923 liep op niks uit, afgezien van hyperinflatie in Duitsland. In de jaren dertig trok Hitler zich niks meer van 'Versailles' aan en had Frankrijk zich achter de Maginot-linie teruggetrokken. Al die dictaten blijken een geheel eigen dynamiek te hebben waar niemand greep op heeft. Dat 'rentedictaat' van de Duitsers uit de jaren tachtig had naderhand ook effecten waarbij de vraag is wie nu wie dicteert. Zo is het ook met die 'dictaten uit Brussel' waartegen Wilders nu ageert. Daaronder bevindt zich de drieprocentseis die de Nederlandse regering zelf heeft gewild, om andere Europese landen - zoals de PIIGS - tot begrotingsdiscipline te dwingen zodat onze pensionado's straks onder de Spaanse zon van een onbezorgde oude dag kunnen genieten.

Geert Wilders voert dus oppositie tegen een regiem waarvan Nederland mocht willen dat het een dictaat zou zijn. Zouden die 'onzinnige dictaten van bureaucraten uit Brussel' werkelijk zo dwingend zijn als Wilders beweert, dan zou er geen probleem in Europa zijn. Helaas is dat er wel, en met al het valse dictaatgetrommel zoals nu uit de rijen van de PVV, en daar niet alleen, wordt dat nog veel erger. Als dat zo doorgaat, met al die demagogen die in alle lidstaten in naam van het eigen volk en de nationale democratie eensgezind de loopgraven hebben gekozen, heeft Europa straks weer behoefte aan een nieuwe pacificatieregeling. Inderdaad, een nieuw Versailles, maar dan met echte machtsmiddelen.