Het Nederland van ISIS

Zo langzamerhand wordt duidelijk dat Nederland uitsluitend op papier één land is. In de praktijk wordt namelijk stukje bij beetje zichtbaar dat er ook een tweede Nederland is: het Nederland van de moslim-radicalen.

Inmiddels hebben we er allemaal een nachtje over kunnen slapen sinds het nieuws naar buiten kwam: de onthoofding van de Amerikaanse journalist James Foley door de barbaren van het Syrisch-Irakese ISIS. Iedereen die ik ken en dit treurige nieuws vernam, vervulde het met walging. Links of rechts, progressief of conservatief, liberaal of socialistisch... de reacties waren allemaal hetzelfde: middeleeuws, bizar, barbaars, walgelijk. Slechts een bloemlezing uit het scala aan bijvoeglijke naamwoorden dat ik de revue zag en hoorde passeren toen de moslimmalloten van ISIS hun jongste onthoofding op YouTube zetten.

Het is voor de doorsnee Nederlander onwaarschijnlijk dat er personen - naast de beulen van ISIS, uiteraard - zijn die dergelijke filmpjes juist alleen maar heel mooi vinden. Die erom moeten gniffelen en applaudiseren. Voor wie dit soort vastgelegde daden van prehistorisch geweld een aanmoediging zijn. Voor wie dit LOLcat-plaatjes en de 'ice bucket challenge' in één is.

CDA-bestuurder Ibrahim Wijbenga trok vanmorgen op Twitter de deksel van de beerput en liet zien dat er ook een ander Nederland is dat eigenlijk alleen maar blij is met ISIS en hun beestachtige methoden:

De tweets en de Facebookberichten die hij citeert, tonen ons het andere Nederland. Het Nederland dat u en ik niet van dichtbij en van binnen kennen, maar wat er wel degelijk is. Het Nederland dat afreist naar Syrië om daar te poseren met afgehakte hoofden. Het Nederland dat antisemitisme aanwakkert en overal een zionistisch complot in ziet. Het Nederland dat de sharia rechtvaardiger acht dan de Nederlandse wet. Het Nederland dat de politie niet meer erkent en gewoon eigen knokploegen op de been houdt om in te zetten tegen wie het Nederland van ISIS ook maar voor de voeten loopt.

Yep, het Nederland van ISIS. Het is onder onze neus is het ontstaan in de afgelopen dertig jaar, en we hebben het gewoon laten gebeuren.