Het huidige klimaatplan is een dictatoriaal gedrocht dat door eenzijdige belangenverenigingen is samengesteld en dat veel te weinig handvatten biedt om tot oplossingen te komen. De kosten zijn draconisch in de uitvoering, zullen de samenleving volledig ontwrichten en de uiteindelijke resultaten zijn nihil. Er is slechts één zinvolle oplossing: het klimaatplan dient met onmiddellijke ingang terug naar de tekentafel! Terug op de tekentafel zal het klimaatplan in drie hoofdthema’s opgesplitst moeten worden: ‘van het
gas af’, ‘energietransitie’ en ‘CO2-reductie’. In alle hysterie en politieke dadendrang zijn deze drie thema’s op één hoop
gegooid met als gevolg dat de bedachte ‘oplossingen’ het werkelijke probleem niet aanpakken. Vervolgens is het zaak voor alle drie de thema’s een brede inventarisatie te maken en deze vervolgens de politiek voor te leggen.
Voor het thema ‘van het gas af’ is de doelstelling helder: Groningen van het gas af! Dat wil nog lang niet zeggen dat Nederland van het gas af moet. In onze bodem ligt het meest waardevolle gasdistributienetwerk ter wereld, onze omringende landen omarmen het gebruik van gas, subsidiëren het gebruik ervan zelfs! De gas discussie wordt vertroebeld door geopolitieke thema’s.
Nederland wil niet aan het ‘Poetin-gas’. Of die stelling terecht is, dat is nog maar helemaal de vraag. Er zijn ook alternatieven in Noorwegen en Amerika. Waarom geen evenwichtig inkoopbeleid zoals iedere ondernemer dat ook doet? Speel de gasleveranciers tegen elkaar uit door bij een aantal in te kopen! Iedere ondernemer weet niet beter. Nederland koopt al decennia lang kolen op de wereldmarkt om zich niet afhankelijk te maken van één bron.
Laat een aantal geopolitieke wetenschappers onderzoek doen wat een verantwoorde mix van leveranciers kan zijn voor de toekomst. Mocht de conclusie zijn dat er geen evenwichtige leverantie mogelijk is, dan is de vraag in hoeverre het gasdistributienetwerk geschikt is voor alternatieve brandstoffen en welke aanpassingen daarvoor nodig zijn. Scope van dit project: 2 jaar. Heel Nederland van het gas af is een geheel andere discussie en valt onder het thema ‘energietransitie’.
Voor het thema ‘energietransitie’ is de doelstelling helder: Nederland onafhankelijk maken van fossiele brandstoffen. Een dergelijke transitie zal met zekerheid enkele decennia in beslag nemen. Onze hele maatschappij is ingericht op het gebruik van benzine, diesel, aardgas en olie. Een zeer brede inventarisatie van de huidige technische stand van zaken en mogelijke toekomstperspectieven is daartoe noodzakelijk. Er zijn vele disciplines noodzakelijk om een overzichtelijk beeld te krijgen.
Een cruciale vraag die beantwoord dient te worden: wat kan ons huidige elektriciteitsnetwerk (nog) aan, en met welke investeringen kan de capaciteit vergroot worden en is dat wel noodzakelijk? Parallel daaraan loopt namelijk de vraag welke richting de accu-technologie op gaat en met welke snelheid. Als de accu-technologie ons binnen 10 jaar in staat stelt om bijvoorbeeld auto’s onafhankelijk van het elektriciteitsdistributienetwerk te laten opereren, dan zijn investeringen daarvoor in het distributienetwerk niet meer noodzakelijk. Daarnaast is ‘levering on demand’ minder cruciaal waardoor de last op het netwerk gespreid kan worden. Overschotten die overdag ontstaan uit windmolens en zonnepanelen kunnen opgeslagen worden in plaats van gedwongen aan het net te worden geleverd.
Welke ontwikkelingen zijn te verwachten om huishoudens
selfsupporting te krijgen ten aanzien van hun energievraag? Is de centrale opwekking van elektriciteit nog wel noodzakelijk of is decentrale opwekking de toekomst? De thema’s en overlappende terreinen zijn dermate complex en op dit moment nog zo onzeker dat ik zou willen pleiten voor een ‘transitie-universiteit’. Haal alle expertise voor deze complexe vraagstelling uit binnen- en buitenland bij elkaar en geef deze
Willie Wortels alle beschikbare middelen om research te doen, onderzoek te faciliteren en oplossingen aan te dragen die toekomstbestendig zijn en waarmee een
energietransitie mogelijk wordt.
Voor het thema ‘CO2-reductie’ is de doelstelling uitermate troebel: links en rechts zijn het erover eens dat de maatregelen die Nederland zou willen nemen op wereldschaal volstrekt zinloos zijn. Ook de reeds uitgevoerde en in planning zijnde ‘projecten’ dienen geen enkel doel behalve het braafste jongetje van de klas te willen zijn. Het energieakkoord uit 2013 is
een farce en zou, met de nieuwe politieke verhoudingen nu, met onmiddellijke ingang gestopt moeten worden, ‘politiek’ is dat nu wel haalbaar en het zou de ultieme mogelijkheid zijn deze dwaling te corrigeren en de samenleving 50 miljard kunnen ‘opleveren’, voor zover niet al contractueel vastgelegd…
De cruciale vraag die gesteld zal moeten worden: is Nederland als ‘gidsland’ in staat een zinvolle invulling te geven aan CO2-reductie? Door het sluiten van een kolencentrale in
ieder geval niet! Door heel Nederland aan de warmtepomp te hangen
ook niet! Moet Nederland überhaupt zelf handelen, of is de expertise die Nederland aan de rest van de wereld kan leveren veel waardevoller? CO2-reductie als doel op zich is voor ons kleine kikkerlandje met een verwaarloosbare bijdrage volstrekt zinloos.
Ik zou dan ook willen pleiten om niet ‘het braafste jongetje van de klas’ te worden maar het ‘slimste jongetje van de klas’ door de oprichting van deze ‘transitie-universiteit’. Het slimste jongetje van de klas levert oplossingen voor een energietransitie aan onder het mom van ‘CO2-reductie’ en zit zelf op een kist vol ideeën, patenten en oplossingen en verkoopt die aan de wereldmarkt. Alleen daar zou Nederland op wereldschaal een rol van betekenis in kunnen spelen. De kosten? Een fractie van de 1.000 of 700 miljard of 250 of 100 miljard… over de naam voor die universiteit mogen ze dan in de Kamer gaan steggelen.