Het gekookte-kikkersyndroom

En misschien moet ik er nog wel een derde hype aan toevoegen: de klimaathysterie. De 'groene kousen kerk' geeft miljarden uit aan zinloze klimaatprojecten, terwijl de middenstander kapotbelast wordt. De baantjescarroussel van de klimaatjomanda's draait overuren, terwijl we allemaal weten dat het weggegooid geld is. Maar deze hype gaat slechts over geld, de andere twee gaan over onze vrijheid en onafhankelijkheid en die is onbetaalbaar.

Hoe valt deze apathie te verklaren? Waarom reageren de meeste burgers zo gelaten?

Allereerst denk ik, dat dit komt omdat het ons nog te goed gaat. We zijn nog steeds een rijk land, gemeten naar Europese maatstaven, laat staan naar de meetlat van allerhande periferiën. Ten tweede denk ik, dat de Nederlander geen volk is dat op de barricaden gaat staan. Ja, we klagen wel steen en been, maar verder? Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg, zoiets. En tenslotte denk ik, dat de meeste mensen geen flauw benul hebben wat er speelt en wat ons boven het hoofd hangt, onwetend gehouden door de media en het taboeverklaren door de gevestigde politieke orde van genoemde onderwerpen. Er mag gewoonweg niet over gesproken worden, neem dat Marokkanendebat. Of het debat over het ESM, nota bene doorgedrukt door een demissionair kabinet, terwijl het ging over onze financiële soevereiniteit. Bizar.

We zijn gewoon geraakt aan onze welvaart, onze vrijheid en onze poldercultuur. We zijn vergeten dat de generatie van vlak na de oorlog wist wat opkomen voor onze vrijheid was. Voor de goede zaak, de wederopbouw en instandhouding van ons land. Wij zijn onze identiteit, als Nederlander, langzaamaan kwijtgeraakt. In nog geen halve eeuw zijn de cultuurrelativisten van de jaren zeventig erin geslaagd het gezonde verstand overboord te kiepen en onze samenleving te transformeren in een weke grijze massa. We kennen onze wortels niet meer, we vinden onze vrijheid vanzelfsprekend en we zijn de bereidheid te vechten voor het behoud van onze Nederlandse cultuur verloren. De afbraak van ons onderwijs sinds de invoering van de Mammoetwet heeft daar zeker ook aan bijgedragen.

Die kwaliteit is sedertdien stelselmatig afgebroken. Niet alleen het wis- en natuurkunde onderwijs, maar ook en vooral ons vaderlandse geschiedenis onderwijs. We weten niet meer waar we vandaan komen. Onze jeugd groeit op zonder een flauw benul van onze geschiedenis. Hoe kun je dan verwachten, dat zij willen strijden voor het behouden van iets dat ze niet kennen? Maar niet alleen is van belang wat er niet (meer) wordt onderwezen, even belangrijk is wat er wèl wordt onderwezen. En vanaf basisonderwijs tot en met de universiteit wordt onze jeugd en jonge adolescent geïndoctrineerd met hetzelfde cultuurmarxistische gif. Onnodig te zeggen dat ik beide fenomenen zeer ongewenste ontwikkelingen vind: als kennisoverdracht en zelfstandig leren nadenken niet langer de norm is van ons onderwijs, maar het met de paplepel ingegoten krijgen van een bepaalde politieke ideologie, dan daalt het intellect van een samenleving. En dat zien we dan ook gebeuren, niet in de laatste plaats bij (een deel van) ons universitair docentencorps. Nee, geen namen.

En dan de rol van de media niet te vergeten. Wat doen zij? Zonder uitzondering dreunen ze de politiek correcte verhaaltjes de ether in. Of het nu om gedrukte, gesproken of beeldende media gaat, zonder uitzondering wordt ons verteld dat de EU goed is, dat vrij verkeer van personen een verworvenheid is van de Westerse beschaving, dat islam een gelijkwaardige godsdienst is aan het Christendom of het Joodse geloof. Dat zal een kostbare misvatting blijken.

Voor wat betreft de EU, en dan met name de euro, merken we dat nu al aan den lijve, voor wat betreft de islamisering van de Westerse samenlevingen is dat al een tijdje aan de gang. Alleen merken de beleidsmakers daar natuurlijk niets van, want die wonen niet in de vermoslimde oude wijken van onze binnensteden. En verdorie, het wordt niet beter, maar erger; vanochtend nog verscheen het bericht dat in een deel van de Haagse schilderswijk de sharia regeert. Het moet toch niet veel gekker worden, maar dat komt ervan als je als overheid zomaar Jan en Allahman binnenlaat zonder te verlangen dat onze culturele waarden en normen worden gerespecteerd.

Alweer ruim tien jaar geleden had ene professor Pim Fortuyn deze ontwikkelingen al voorspeld. Maar wat is er met zijn gefundeerde waarschuwingen gedaan? Niets. Ja, posthuum werd de man, die de linkse kerk verketterde, door diezelfde linkse kerk geëerd, dat heet met een mooi woord iemand het graf in prijzen, maar beleidsmatige consequenties werden er niet getrokken. We zijn stil blijven staan in 2002. Toevallig ook het jaar waarin de euro haar girale status omruilde voor die van enig wettig betaalmiddel in de eurozone.

En deze twee ontwikkelingen, de massa immigratie en de euro, bedreigen thans in ernstige mate onze vrijheid, welvaart en de kwaliteit van onze samenleving. Op een enkele partij na, kijkt de gehele politieke goegemeente de andere kant op. De politieke elite, het maatschappelijk middenveld en de hoofdstroom media zijn 'verbrusseld', zijn euro-gelovige, zijn evangelisten van de Europese Unie geworden. Er valt haast geen kruid tegen te wassen.

Meer dan tien jaar lang zijn deze twee kernthema's taboe verklaard. Wie kritiek had werd weggezet als xenofoob, populist of, erger nog, fascist. De hele meute gutmenschen kraaide in koor: Hoera, wij deugen! Afgelopen donderdagavond nog zat zo'n onvervalst 'deugend' gutmensch bij Pauw en Witteman nog blijmoedig  andermans geld uit te geven voor die arme sloebers in Mali en Bangla Desh, bij dat laatste vergetend, dat de moral hazard niet bij ons ligt, maar bij de regering daar. Wie denkt dat je daar iets verandert door ervoor te pleiten de producten niet meer te kopen is naïef én rücksichtlos, want je treft er allereerst degenen mee voor wie je zegt op te komen. Maar heus, 'wij deugen'! Onze Joost schreef er vrijdag al een raak stuk over.

Het merkwaardige is, dat ik heel mijn leven 'rechts' heb gestemd, dat wil zeggen op de oude VVD. Ik kom uit een onvervalst VVD nest. Sterker nog, onze familie behoorde altijd tot de rechtervleugel van diezelfde, oude, VVD. Ik geloof in waarden als zelfredzaamheid, eigen verantwoordelijkheid nemen, in ondernemerszin, in vrijheid en onafhankelijkheid. Die waarden koester ik al vanaf mijn vroegste jeugd. Ik geloof niet in socialisme en welvaartsherverdeling, in pamperen en de zieligheidsindustrie. Maar tegelijkertijd voel ik een onweerstaanbare en toenemende verontwaardiging opkomen over het huidige (Europese) beleid om de gewone man, de hardwerkende doorsnee burger, de middenstander, keihard te pakken in diens portemonnee en hem de rekening te laten betalen van de crisis, hem zijn leefomgeving af te nemen en daarmee de Nederlandse identiteit te ondermijnen. Dat is buitengewoon onterecht en ik zal niet nalaten dit onrecht in mijn columns aan de kaak te blijven stellen. Maar tegelijkertijd...

Ja, tegelijkertijd lijdt onze samenleving, op een enkeling na, aan het gekookte kikker syndroom. We worden langzaam gaar gekookt voordat we er erg in hebben. En als we het beseffen zijn we rijp om opgegeten te worden. Tien jaar stilstand. Tien jaar heeft de politieke elite helemaal niets gedaan, anders dan loze praatjes verkondigen. Jan Salie regeert, net als enkele eeuwen geleden. En de partij die er wat aan wil doen wordt geconfronteerd met een onuitgesproken cordon sanitaire door de 'deugdzamen'. Wij laten over ons lopen. Het is eigenlijk niet te geloven.

Hoogste tijd voor daadkracht. Wat moet er in vredesnaam gebeuren om het Nederlandse volk wakker te schudden?