Het moet wel heel gek lopen als Angela Merkel bij de volgende verkiezingen wederom als kandidate voor het Bondskanselierschap naar voren zal worden geschoven. Merkel's grote droom is uitgekomen: ze wordt, naar alle waarschijnlijkheid, voor de vierde keer
Bundeskanzlerin van
Duitsland. Dat is ze al sinds 2005, en zal ze dus nog tot 2022 blijven. Maar dan is het waarschijnlijk toch echt over met de pret: een kabinet Merkel V zit er niet meer in.
En dat heeft alles te maken met de vorming van Merkel IV, die sinds gisteren rond is met
het sluiten van een regeerakkoord tussen
CDU,
CSU en
SPD. Angela Merkel, Horst Seehofer en Martin Schulz hebben er na een historisch lange formatie allen hun zege aan gegeven, maar dat ging naar alle waarschijnlijkheid niet bij alle kampen even van harte. De sociaaldemocraten van Schulz en zijn SPD zijn uiteindelijk toch wel de grote winnaars van dit politieke spelletje te noemen: zij waren eerst helemaal niet geïnteresseerd in het vormen van een nieuwe coalitie, en hebben hun huid uiteindelijk peperduur verkocht. Zij hebben onder andere het ministerie van Financiën én Buitenlandse Zaken gekregen, zo ongeveer de twee meest invloedrijke en prestigieuze posten.
Ook de CSU kan echter tevreden zijn: als kleinste partij hebben zij weliswaar maar één ministerie gekregen, maar wel precies dat waar ze op hoopten: het ministerie van Binnenlandse Zaken. En laat dat nu net verantwoordelijk zijn voor migratiezaken, iets waar de CSU als geen ander veel harder wil gaan optreden.
Eigenlijk is er maar één verliezer aan te wijzen: de CDU van Merkel. Vooral het verlies van Financiën valt hen erg zwaar. Eigenlijk hebben ze de restjes gekregen, puur en alleen zodat Merkel voor de tigste keer regeringshoofd kan spelen. Leuk voor haar dus, maar niet voor de rest van de partij. Het mort stevig binnen de partij, wat haar positie op de lange termijn allerminst goed zal doen.
Volgens peilingen denkt maar liefst 63% van onze oosterburen dat de regeringsdame hierdoor uiteindelijk verzwakt is. En dat is terecht: grote kans dat men zich bij de CDU-top over vier jaar wel zal bedenken voor ze Merkel weer als kandidate kiezen. Het is deze formatie overduidelijk geweest dat men koste wat kost aan de macht wilde blijven: inhoudelijk ging de strijd eigenlijk slechts tussen de CSU en de SPD, en de CDU vond alles wel best.
Het te lang in handen hebben van macht maakt nu eenmaal decadent.