Hellup, ze concurreren!
Het GroenLinks-gedachtengoed laat zich het best beschouwen als een emulsie van populisme en cliëntelisme. Populisme - doen wat iedereen of op zijn minst de meerderheid wil - en cliëntelisme - opkomen voor de private belangen van één minderheidsgroep - gaan normaliter niet samen, ze zijn inherent strijdig met elkaar; de kiezer zou ze afzonderlijk ook direct herkennen. Het groene socialisme van GroenLinks werkt echter als emulgator; wat resteert is een onoverzichtelijke mix populistisch cliëntelisme. Wie dit wat overdreven vindt raad ik aan deze GroenLinks-motie eens te lezen:
constaterende, dat de grote postbedrijven die actief zijn op de Nederlandse markt, elkaar gevangen houden in een prijzenoorlog;
constaterende, dat dit leidt tot een gemiddelde prijs per poststuk, die totstandkoming van een cao naar wettelijke maatstaven zoals minimumloon in de weg staat;
constaterende, dat twee van deze bedrijven deze prijzenoorlog zowel op de Nederlandse als op de Duitse markt aan het uitvechten zijn;
overwegende, dat het niet aannemelijk is dat deze bedrijven zelf de ontstane impasse doorbreken;
overwegende, dat in beide landen sprake is van dezelfde kwalijke gevolgen van deze prijzenoorlog;
verzoekt de regering om samen met de Duitse regering stappen te ondernemen om deze postbedrijven te bewegen hun prijzenoorlog te staken en daarover de Kamer te informeren voor 1 november 2010
