Heeft Nederland te weinig lef voor een 'Energiewende'?

In de NRC van 23-9-2014 staat een ingezonden brief van Jan Pronk et al. onder de titel "Nederland heeft te weinig lef voor een Energiewende".

De schrijvers vinden dat wij op dezelfde weg moeten gaan als Duitsland, d.w.z. steeds meer energieopwekking door wind en zonne–energie. Hun argumenten zijn echter bijna allemaal onjuist.

Ik heb de volgende reactie ingezonden:

Het artikel “Nederland heeft te weinig lef voor een Energiewende” van J. Pronk, R. van den Berg en K. Naidoo (NRC 23/9) is gebaseerd op geloof en niet op wetenschap. Het geloof wil dat de aarde wordt opgewarmd door het verstoken van fossiele brandstoffen. Hierdoor stijgt het CO2- gehalte van de atmosfeer en dit zou moeten leiden tot aanzienlijke temperatuurstijging. Het CO2-gehalte is sinds het midden van de vorige eeuw inderdaad enorm gestegen, maar dit heeft niet geleid tot een belangrijke opwarming van de aarde. De gemiddelde temperatuur van de atmosfeer is merkbaar gestegen tussen 1979 en 1998 (0,4 graad), maar daarna niet meer en daarvoor ook niet. Het ging om een hypothese uit de jaren ’80 van de vorige eeuw, die nooit is geverifieerd en uiteindelijk op overtuigende wijze is weerlegd. De mensheid is niet instaat om het wereldklimaat wezenlijk te veranderen. Dat komt doordat de oceanen in wisselwerking met de atmosfeer zorgen voor een effectieve thermostaat. Kleine veranderingen in het wereldklimaat, die zich toch voordoen, worden voornamelijk veroorzaakt door grillige variaties in de zonne–“activiteit” (die onder andere blijkt uit het aantal zonnevlekken). Kleine variaties in plaatselijke klimaten worden voornamelijk veroorzaakt door grillige variaties in de grote oceaanstromen.

De meeste zonnewarmte komt op de aarde binnen in de tropen. Een belangrijk deel daarvan wordt door de oceaanstromen over de aarde verdeeld. Soms gaat er iets meer warm water naar het noorden en iets minder naar het zuiden. Dan smelt het drijfijs bij de noordpool af en groeit het aan de zuidpool aan. En soms is het andersom. Als we zien dat de omvang van het noordpoolijs afneemt komt dat doordat er iets meer warm water onderdoor stroomt. Dit gebeurt met enige regelmaat ongeveer elke 30 à 40 jaar. Maar dat gelijktijdig de omvang van het zuidpoolijs toeneemt, wordt er meestal niet bij verteld. De temperatuur van de lucht heeft op het poolijs veel minder invloed.

De invloed van CO2 op het klimaat is erg klein. Daardoor kan het overschakelen op “duurzame” energie geen merkbare bijdrage leveren aan een beperking van de opwarming van de aarde. En energie zoals opgewekt door windturbines en zonnecellen geeft ook al geen merkbare besparing van het gebruik van fossiele brandstoffen. De aldus opgewekte energie varieert grillig en daarom moeten er altijd conventionele centrales als steun aanwezig zijn. Als de wind waait en de zon schijnt kunnen de conventionele centrales op een lager pitje draaien. Hun effectiviteit neemt dan echter af, waardoor een belangrijk deel van de winst teniet wordt gedaan. De bouw van windturbines betekent daarom een gigantische verkwisting van publieke middelen.

Wetenschappelijke achtergronden van het klimaatprobleem kunt u bijvoorbeeld vinden in de artikelen en vooral in de boeken van Richard S. Lindzen, S. Fred Singer, Roy W. Spencer, Robert M. Carter, Peter Taylor, Henrik Svensmark, en Lennart Bengtsson. Geen van deze vooraanstaande wetenschappers gelooft in een belangrijke, door de mens veroorzaakte, opwarming van de aarde. Een kritisch overzicht van de klimaatproblematiek in het Nederlands vindt u in het boek van Marcel Crok getiteld “De staat van het klimaat”.

Gezaghebbende studies over windenergie zijn gepubliceerd door Pieter Lukkes en Kees Le Pair (alle genoemde namen zijn op internet te vinden).

De Energiewende in Duitsland is rampzalig voor de toekomst van dat land. Volgens Vice–Kanselier Sigmar Gabriël bevindt deze zich op de rand van het bankroet. Het ruïneert de economie en zal de welvaart ernstig aantasten. Ons “Energieakkoord” (dat op ondemocratische wijze tot stand is gekomen) is ook een grote stap in de verkeerde richting.

Als wij in de westerse wereld iets voor de mensheid willen doen kunnen we het geld beter uitgeven aan de voorziening van schoon drinkwater voor de mensen in de ontwikkelingslanden. Door onze eigen economie te ruïneren helpen we niemand.

Het is echter helaas nog steeds zo dat in Nederland het “klimaatgeloof” en de “politieke correctheid” het winnen van de ratio. Dit geld ook voor Duitsland en de meeste Angelsaksische landen, maar wel veel minder voor de rest van de wereld.

Aldus Dick Thoenes.

Voor mijn eerder DDS–-bijdragen zie hier.