Heb je je ooit afgevraagd waarom spijkerbroeken zulke zakjes hebben aan de voorkant? Hierom, dus:

Spijkerbroeken: niemand ontkomt er aan. Jong, oud, arm, rijk, man, vrouw, dik, dun: iedereen heeft er wel tenminste één in de kast liggen. De spijkerbroek is misschien wel één van de meest succesvolle en tijdloze kledingstukken op aarde, en dat zelfs al weer ruim honderd jaar. Geen geringe prestatie!

En dat brengt enkele bijzondere dingen met zich mee. Spijkerbroeken zijn in anderhalve eeuw nauwelijks veranderd, terwijl onze maatschapij dat wel is. Heb je je bijvoorbeeld wel eens afgevraagd wat die kleine zakjes voorop je broek nu precies voor nut hebben?

Geen spijkerbroek zonder deze zakjes, maar waar dienen ze nu eigenlijk voor? Het antwoord brengt je terug naar het Wilde Westen, toen cowboys over de vlakte raasden met een kudde paarden in hun kielzog. De stoere pistol whippers hadden alles wat ze nodig hadden, maar zochten naar een manier om de tijd te kunnen bijhouden voor wanneer ze op de uitgestorven vlakte wilden galopperen. Hoe doe je dat in de negentiende eeuw? Nou, dat betekende vervolgens, dat je deze uitvinding met je mee moest dragen:

Inderdaad: een zakhorloge. 'Normale' horloges waren immers nog niet uitgevonden, dus mensen die halverwege het tipi-kamp en de saloon de tijd wilden raadplegen moesten hun toevlucht zoeken tot dit stukje technisch venuft. En waar stopte men dat horloge weg?

Precies, dat brengt ons weer op de spijkerbroek en dat beruchte zakje voorop. Daar, natuurlijk:

Inmiddels zijn zakhorloges al even uitgestorven als echte cowboys, maar de iconische zakhorlogezakken zullen voorlopig nog wel even blijven. De wereldberoemde spijkerbroekenfabrikant Levi-Strauss legt uit dat deze zakjes een onmisbaar onderdeel zijn geworden van het imago van de spijkerbroek. Keiharde fans van de jeans wíllen er zelfs niet meer vanaf: dat zou zoiets zijn als een kat zonder staart.

Dus blijft het kleine zakje bij spijkerbroek. Voor ons, en voor alle generaties na ons die de beroemde broek aantrekken. In nagedachtenis aan woestere, onstuimigere tijden waarin bisons nog over de vlakten graasden en je moest uitkijken niet in een indianenhinderlaag te lopen!