Hard op weg naar nieuwe klimaatflop!

Vorige week is de VN-klimaatconferentie in Durban, Zuid-Afrika, van start gegaan. Tijdens deze klimaatconferentie wordt gesproken over een opvolger van het Kyoto-verdrag waarin de reductie van de CO2-uitstoot centraal staat. 

Verscheidene landen hadden voor de start van de Durbantop al aangegeven niet akkoord te gaan met een nieuwe vorm van het Kyoto-protocol, waaronder China, Rusland, Japan, Brazilië, Zuid-Afrika en Amerika. Na nog geen week onderhandelen bleek maandag dat India zich aan het ontpoppen is tot een van de grootste tegenstanders, heeft Canada aangegeven geen nieuwe ronde aan verminderingen van de CO2-uitstoot te accepteren en vindt Saoedi Arabië dat het nut van CO2-reductie wetenschappelijk niet genoeg is onderbouwd.

Hoewel steeds meer landen geen heil meer zien in een nieuw CO2-verdrag gaan klimaatactivistische landen stoïcijns door met het graven van hun eigen economische graf. Ze willen, wereldvreemd als ze zijn, naast een marktverziekende CO2-heffing voor de luchtvaart en vrachtwagens nu zelfs een CO2-tax voor vrachtschepen opleggen.

De krantenberichten uit de oude doos over de vorige bijeenkomsten waren al klip en klaar. Even een geheugensteuntje met wat koppen: ‘Bali: VN-klimaattop afgelopen zonder akkoord’, ‘Bittere nasmaak na mislukte klimaattop Kopenhagen’, ‘Geen akkoord over Europese klimaatplannen’ en ‘Geen klimaatakkoord in Polen’. Het is dus niet de eerste keer dat er onenigheid is rond het klimaatdebat in de wereld. De verwachting is dan ook dat deze Durban-top gedoemd is te mislukken en louter en alleen een Europees klimaatfeestje wordt, voor de CO2-paniekbrigade.

Ik zeg mislukken; want ondanks het feit dat we sinds Rio 1992 vele klimaattoppen verder zijn, is de concentratie CO2 nog nooit zo hoog geweest. Dat kan ook niet anders want het overgrote deel van de concentratie CO2 (ongeveer 96%) wordt bepaald door Moeder Natuur en daar gaan wij dus helemaal niet over. Althans; ik zie niet hoe de politiek vulkanen, oceanen en moerassen moet gaan bedwingen.

Elk jaar worden meerdere kleinere en grotere klimaattoppen georganiseerd. Diplomaten en activisten vliegen daarvoor steevast naar luxe conferentieoorden verspreid over de hele wereld. Deze klimaattoppen zijn beter te omschrijven als een carrièrebeurs voor klimaatgoeroes en -alarmisten. Doempredikers van bijvoorbeeld het IPCC zitten, met veronderstelde dreiging van door de mens veroorzaakte wereldrampen, continu angst te zaaien, zodat zij over extra gelden van overheden en organisaties kunnen beschikken. ?Dit kost de belastingbetaler jaarlijks miljarden terwijl niet eens duidelijk is wat het profijt hiervan is.

Afgelopen klimaatbegroting in de Tweede Kamer heb ik wederom gevraagd om een kosten en baten-analyse van het gevoerde klimaatbeleid. Hoeveel miljard heeft Nederland sinds de ingang van het Kyoto-protocol uitgegeven en wat zijn de opbrengsten daarvan (is het opwarmingstempo afgezwakt en is de zeespiegel minder snel gestegen)? De staatssecretaris kan en wil hier geen antwoord op geven. Zolang dit het geval is blijft onze oproep staan aan het adres van de regering: Stop met die CO2 onzin!