Uh ja hoor.
Jamal Ben Saddik werd dit weekend aan gort geslagen door Rico Verhoeven. In de laatste ronde sloeg Verhoeven de Belgische Marokkaan niet eenmaal, maar twee maal tegen de grond. Ben Saddik zag op een gegeven moment sterretjes en kwam pas overeind toen de scheidsrechter hem knockout had verklaard. Wat hij ook was.
Hilarisch genoeg heeft Ben Saddik
nú al een grote mond:
"Rico heeft het goed gedaan en ik wil hem feliciteren, maar je zag in de eerste en tweede ronde dat ik te sterk voor hem was. Ik heb hem vaak goed geraakt, voelde me de betere man in de ring en was sterker en sneller dan hij."
Waarom Verhoeven dan toch won? Nou, hij had een blijkbaar 'oneerlijk' voordeel: een betere conditie.
"Ik heb altijd gezegd dat hij een goede atleet is en conditioneel heel sterk, dat heeft hem gered. Maar de echte vechter ben ik. De rake klappen kwamen in de eerste rondes, toen we allebei nog fit waren, vanuit mijn vuisten en hij heeft ze goed gevoeld."
Nee Jamal, de echte vechter zorgt ervoor dat als een match vijf rondes duurt, hij in staat is om die vijf rondes lang voluit te gaan. Dat is wat échte vechters doen. Die nemen hun
sport zo serieus dat ze liever elke dag na de training kapot zijn, dan dat ze op de grote dag zelf tegen de mat gaan omdat de tegenstander fitter was.
Ik zou zeggen: laat Ben Saddik eerst maar iets doen aan zijn conditie. Dan mag hij het dan nog een keer proberen. En tot die tijd kan hij zijn grote mond beter dichthouden.