Dat kwam dus niet.
In het nieuwe programma
Café Hendriks en Genee legde
Jeroen Pauw gisteravond uit dat hij verwachtte dat Yvon Jaspers iets van relativeringsvermogen aan de dag zou leggen toen ze onlangs bij hem langskwam om te vertellen over haar vreselijk moeilijke leven. Ja, ja, ze had het ongelooflijk moeilijk. Ze leefde in een "oorlogszone"... het was verschrikkelijk. Ondertussen zat de familie van de vermoorde Anne Faber tegenover haar. Geen moment dacht ze: 'Goh, wat zíj hebben meegemaakt is pas écht erg.'
Pauw
zegt dat hij dacht dat ze wél zoiets zou zeggen:
"Ik heb daar ook wel over nagedacht, want ik voelde dat natuurlijk heel erg aan die tafel. Maar ik dacht als ik nu zeg: 'Yvon, je weet toch wel dat die mensen die tegenover je zitten nog iets veel ergers hebben meegemaakt, waarbij wat jij hebt meegemaakt eigenlijk in het niet valt.' Dan is het nog erger. Ik hoopte dat er een moment zou komen dat Yvon zou zeggen: waar heb ik het eigenlijk over als ik naar deze mensen kijk?"
Ja, dat was nog erger geweest voor Jaspers, maar dan had Pauw natuurlijk wel gedaan wat hij met iedere andere gast doet. Hij staat er immers bepaald niet bekend om dat hij bang is om die gasten voor het hoofd te stoten met onplezierige vragen.
Waarom stelde hij die vraag toen dan niet?
Juist, ongetwijfeld omdat Jaspers en NPO-collega was en hij haar niet verder in de problemen wilde brengen. Een goede talkshow-host was er wél op ingegaan, zeker als hij hetzelfde gevoel had als de gemiddelde kijker. Namelijk dat Jaspers totaal geobsedeerd was met zichzelf.
Overigens is het wel weer hilarisch dat een man als Pauw -- die er toch om bekendstaat dat hij zelf een ego van jewelste heeft -- denkt dat Jaspers een beetje is doorgeslagen op dat punt. Het zegt wel héél veel over haar huidige gemoedstoestand dat zelfs de mede-ego's in Hilversum haar momenteel uitkotsen.