Hadden we maar wat Gertjan Verbeeks in de politiek
In De Telegraaf vandaag een ogenschijnlijk onbelangrijk bericht over voetbalclub AZ, dat met een gebrekkige afwatering op het trainingsveld kampt. Sinds vanmorgen hoop ik dat we Gertjan Verbeek nog eens in de politiek terugzien.
Het eerste elftal van de Alkmaarse voetbalclub AZ traint dagelijks op een voetbalveld waarop sinds tijden zeer irritante waterplassen blijven staan. Trainer Verbeek had daar al eerder over geklaagd, waarop de terreinmannen hebben geprobeerd het probleem te verhelpen met een van hun supersonische machines. Resultaat: nada. In plaats van dat ze iets anders proberen, kwam Verbeek terecht in een mechanisme dat we ook in de politiek wel eens tegenkomen. Het probleem kon niet opgelost worden en de trainer moest er maar mee leren leven.
Welnu, aan Gertjan Verbeek was die boodschap niet besteed. "Een van mijn slechte eigenschappen is mijn ongeduld", verklaart hij nuchter in De Telegraaf, om de verantwoordelijken vervolgens een flinke sneer uit te delen. "Dit werk wordt tegenwoordig machinaal gedaan, ze weten niet meer hoe het op de hand moet. Ik stuur ze straks wel langs om te laten zien dat het nu gelukt is."
Mijn ouders hebben een nogal forse achtertuin (platteland, dan krijg je dat) waarvan een deel door een grasveld bezet wordt. In de 18 jaar dat ik er heb gewoond, hebben we enkele keren het gras nieuw leven ingeblazen. De werkwijze is heel simpel: men neme een spade of een hooivork, steekt die in de grond en wipt een lap gras omhoog, zonder deze eruit te tillen. Dat ritueel herhaal je om de halve meter, zowel over de lengte als over de breedte. Wist de terreinknecht van AZ dit niet, was hij te lui of had hij gewoon een iets te groot vertrouwen in de capaciteit van de machine die hij nu eenmaal in zijn schuur had staan?
Het zou niet de eerste keer zijn dat een mengeling van onkunde, onwil en onwetendheid leidt tot een 'onoplosbaar' probleem, in het dagelijks leven noemen we dit systeem politiek, in het bijzonder gemeentepolitiek. Gertjan Verbeek heeft er, zo bleek al uit het kerstnummer van Voetbal International, absoluut een broertje dood aan.
Met een voetbalveld is dat nogal een karwei, ik ben benieuwd of Gertjan Verbeek het hele veld heeft omgespit. Ik zie hem er sterk voor aan. In zijn allereerste tijd bij SC Heerenveen slaagde hij erin om zijn spelersloopbaan te combineren met het trainen van de landelijke jeugd (bevoegd) en zijn activiteiten als voetbalscout, sportmasseur (gediplomeerd), judoleraar (gediplomeerd), bokser, handbaltrainer (bevoegd) en atletiektrainer (bevoegd).
In diplomatiek opzicht zal het vast niet handig zijn een Verbeek in de gelederen te hebben. Maar wat zou het mooi zijn als elke partij twee of drie van die mensen te hebben rondlopen. Dan zouden het Noord-Zuidlijn-debacle, de Betuwelijn en de huidige meerjarige politieke crisis ongetwijfeld niet hebben bestaan.
