Haar kleinzoon werd vermoord in Orlando. Op weg naar de begrafenis doen medepassagiers iets ongelooflijk moois

"Vandaag hadden mijn vriendin Melinda en ik de droevige eer om een oma op onze vlucht te helpen terwijl ze onderweg was naar Orlando om met haar familie te zijn tijdens deze vreselijke tijd.

Omdat we wisten dat ze deze moeilijke reis in haar eentje maakte, zorgden we ervoor dat er altijd iemand naast haar was. Melinda stond stilletjes bij haar rolstoel terwijl we wachtten om te boarden. Kellie, de gate-medewerker, boardde het vliegtuig met haar en zorgde dat ze goed zat. Melinda en ik gaven haar een deken, een kussen, een doos tissues en water zodat ze zo prettig mogelijk kon zitten. Ze was natuurlijk van streek, maar behandelde ons aardig en beleefd – en was zo dankbaar.

Maar toen werd onze vlucht pas echt inspirerend. Ik was op het idee gekomen om een blaadje papier rond te laten gaan bij alle passagiers en hen uit te nodigen om hun handtekening te zetten om deze rouwende grootmoeder te steunen. Ik had het erover met Melinda, en ze begon het blaadje uit te delen vanaf de achterkant van het vliegtuig. Terwijl we drankjes uitdeelden en bestellingen opnamen, vertelden we de passagiers over ons idee.

Halverwege riep Melinda me. "Kel, ik denk dat je nog een papiertje moet uitdelen vanaf het begin. Mensen zetten er complete lappen tekst op!" Dus dat deed ik. Toen lieten we een A4'tje in het midden rondgaan. Uiteindelijk gaven we iedereen die nog niets had geschreven hun eigen papiertje.

Toen we uiteindelijk alles verzamelden, hadden we niet gewoon één papiertje met alle namen erop, wat ik eerst voor ogen had. In plaats daarvan hadden we pagina's en pagina's en pagina's met lange boodschappen met condoleances, vredeswensen, liefde en steun. Er zaten zelfs een paar contante donaties tussen, en veel papiertjes waren bedekt met tranen.

Toen we landden, kondigde ik aan dat JetBlue solidair staat met Orlando. Ook hielden we een minuut stilte met alle passagiers ter ere van de slachtoffers – Luis in het bijzonder.

Toen we het vliegtuig verlieten, nam iedereen een moment om de grootmoeder van Luis te condoleren. Sommigen zeiden "gecondoleerd", anderen raakten haar hand aan, sommigen knuffelden haar en anderen barstten in huilen uit. Maar iedereen wachtte even om haar te spreken, en niemand deed ongeduldig omdat het wat langer duurde om het vliegtuig te verlaten.

Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik deze ervaring onder woorden breng. Ondanks die paar haatdragende mensen in deze wereld, zijn de meeste mensen écht goed. Mensen geven om elkaar. Als iedereen zich ervoor inzet, kunnen we de wereld voor iedereen een veiligere plek maken."