Greenpeace-ijsbeer mag van Shell zijn gang gaan

De ijsbeer is weer eens uit de vriezer gehaald. Greenpeace sleept het beest de hele wereld over in haar nieuwe campagne tegen proefboringen in de noordpool. 

Het arme beest wordt zonder te vragen van hot naar her gesleept om namens Greenpeace 's werelds grootste bedrijf, Shell, om de oren te slaan met onwaarheden en angsbeelden. Zo werd in Londen een exemplaar gedwongen te protesteren bovenop een Shell-station, moesten twee beren voor dakloos spelen op de voorgevel van het stadhuis in Brussel en moest het beestje komen opdraven op het snikhete Lowlands, om daar door drinkende en blowende jongeren vanuit een hijskraan 'bevrijd' te worden van de boortorens tussen de ijsschotsen. Ik heb het maar met het beest te doen. 

Shell zou deze nodeloze exploitatie van de ijsbeer eenvoudig kunnen stoppen. De internationale angstzaaierij van Greenpeace over de proefboringen van de Koninklijke Olie zijn immers eenvoudig te weerleggen. En eenmaal aangetoond dat de ijsbeer werkelijk niets met de proefboringen te schaften heeft, zal Greenpeace ze vanzelf met rust laten.

Maar Shell doet helemaal niets. De gigant lijkt de klappen te incasseren. Vreselijk onverstandig. In eerdere campagnes hebben de Groene Ridders immers aangetoond de ruggen van grote ondernemingen te kunnen breken met een wel heel eenvoudig en inhoudsloos truukje, door plastic of anderzijds nepvarianten van knuffelbare beestjes in te zetten. De mens is nou eenmaal een simpel wezen, zo lijkt Greenpeace te weten; als zij haar sympathie moet verdelen tussen het beeld van een nepvat vol met vieze olie, beschilderd met doodshoofden, en een aandoenlijke nepijsbeer met zielige kraaloogjes, dan is de keus voor velen snel gemaakt. (Vreemd eigenlijk, ik heb liever een vat olie in mijn tuin dan een ijsbeer, maar goed.)   

Greenpeace maakt dus dankbaar misbruik van deze aangeboren luiheid van de mens om zich iets meer in de materie te verdiepen voor men tot een oordeel komt. En zo groeit het idee bij het publiek dat er een verband zou bestaan tussen ijsberen en proefboringen. Of in breder zin tussen de leefomgeving van ijsberen (de noordpool) en proefboringen. En omdat de nepijsbeer al het werk doet, hoeft Greenpeace niet eens meer de moeite te doen om te pogen haar stelling te bewijzen.

Komt de gelaten houding van Shell voort uit arrogantie of uit verslagenheid? Het eerste zou niet slim zijn, het tweede ronduit schokkend. Feit is dat zij zich toch echt eens moet gaan wapenen tegen dit soort inhoudsloze, emotionele aanvallen op haar bestaan. Zij zou zich op zijn minst moeten aansluiten bij het pleidooi van de VVD om de onrechtmatige directe en indirecte overheidsfinanciering van Greenpeace te staken. Zolang Greenpeace aanspraak kan blijven maken op de fondsen van de postcodeloterij en op uw ANBI-belastingcenten, beschikt zij immers over een grote zak geld om allerlei knuffelbare nepbeestjes de hele wereld over te sturen.