Gratis geld uit Holland

Het Nederlandse gratis geld vloeit rijkelijk, behalve voor haar eigen hulpbehoeftigen. Dat is merkwaardig, want zou al dat geld niet eerst en vooral voor de mensen die een bijdrage aan ons land hebben geleverd, opgebracht moeten worden? Who's next? De Fransen? Die financieren we al met Europese 'landbouw' subsidies.

Over gratis geld gesproken. Wie kijkt naar de remuneratie van de Europese ambtenaren, om over haar Commissarissen maar te zwijgen, die begrijpt dat dit soort mensen natuurlijk nooit NEE zullen zeggen tegen 'Europa'. Neem de eurocommissarissen, zoals mevrouw Kroes. Zij toucheren vrijwel belastingvrij bedragen tussen de 22 en 25.000 euro per maand. Per maand. Een vorstelijk, vast inkomen zónder dat daarvoor enig risico gelopen wordt. Dat soort ambtenaren wordt dus slapende rijk door belastinggeld.

Voor commissarissen uit de gehele Oost-Europese periferie zijn die bedragen zelfs een fortuin. Een Bulgaar verdient mediaan 3 tot 400 euro per maand. Het loon van zijn vertegenwoordiger in de EC is dus een factor 62 hoger dan het gemiddelde maandloon in eigen land. Can you imagine? Geprojecteerd naar het gemiddelde loon van de Nederlander zou dat een maandwedde van ruim 170.000 euro betekenen. Netto. I kid you not. Daarom zullen die mensen altijd pro-EU zijn, ze zouden wel gek zijn om hun vorstelijke salaris in de waagschaal te stellen. En dat doen ze dus ook niet.

Maar terug naar die 'Bulgaren-fraude', waar zoveel om te doen was. Het blijkt een topje van de ijsberg. Ook andere nationaliteiten blijken zich schuldig gemaakt te hebben aan misbruik van publieke voorzieningen. Naast andere Oost-Europeanen zoals Polen, ook niet-EU ingezetenen zoals Turken en Marrokkanen. Het blijkt niet alleen te gaan om huur- en zorgtoeslagen, maar ook om misbruik van kinderbijslag en kinderopvang toeslagen. Ook die problemen zijn al tijden bekend, maar het misbruik gaat gewoon door.

Onze sociale voorzieningen worden dus op grote schaal misbruikt door mensen 'uit-den-vreemde'. Een niet onbelangrijke reden daarvoor is het grote verschil in levensstandaard tussen Nederland en die andere landen. Ik noemde al het voorbeeld van het gemiddelde loon in Bulgarije. Hetzelfde geldt voor Marokko, ook daar bedragen de hier verstrekte uitkeringen een fortuin. Wie herinnert zich niet de weduwe, die van dat uitkeringsgeld een, naar Marokkaanse begrippen, prachtige villa bewoonde. Hoe kunnen wij van dat soort mensen verwachten, dat zij vrijwillig afstand zullen doen van het paradijs-op-aarde? Het probleem zit hem dus elders, en dat is helaas vooral een politiek probleem.

Als de politiek niet bereid is het geconstateerde grootschalige misbruik effectief aan te pakken, dan is er natuurlijk ook geen prikkel voor betrokkenen om daarmee te stoppen. Men zou bijvoorbeeld kunnen beginnen om de uitkeringen aan te passen aan de daar geldende levensstandaard. Dat hebben veel buurlanden van ons ook al gedaan. Dat Marokko dat niet wil, dat snap ik wel, maar dat is dan jammer.

Daarnaast kan men denken aan èchte maatregelen bij misbruik. Kan men niet betalen? Dan moet men terug. Ja, erg rigoureus, maar dat is de brutale diefstal van publieke middelen natuurlijk ook. Maar om een effectief politiek beleid te voeren moeten we daarin vrij zijn en dat zijn we niet. Ons land is met handen en voeten gebonden aan Schengen en het volkomen wereldvreemde beleid van eurocommissaris Malmström. Nóg een reden om dat Verdrag zo spoedig mogelijk vaarwel te zeggen en weer ons eigen migratiebeleid te bepalen.

Het 'vrije verkeer van personen' klinkt op papier allemaal prachtig. Maar zoiets werkt alleen indien de lidstaten van een Unie over een min of meer gelijk welvaartsniveau beschikken. Zo niet, dan stroomt het water natuurlijk altijd naar het laagste punt, dat wil zeggen, rijk betaalt voor arm: armoedzaaiers komen naar de vleespotten van de rijke lidstaten. Volkomen begrijpelijk.

Sommigen, zoals Polen, komen hier eerst om te werken, en mochten ze onverhoopt toch werkloos worden, dan wacht hen een uitkering die in het land van herkomst meer is dan ze daar zouden verdienen met werken. Een win-win situatie zonder nieten. Anderen, Turken of Marokkanen, worden in hun eigen taal wegwijs gemaakt in het regelwoud van onze sociale verzekeringswetten en weten de weg vaak beter te vinden naar gratis geld, dan onze eigen landgenoten. En anders staat er wel een legertje, door de belastingbetaler betaalde, 'dienstverleners' klaar, die hen alsnog de weg wijst.

Het vervelende van dit soort misbruik van publieke middelen is, dat er vervolgens in de regel beleid wordt ontwikkeld, waarvan de echte hulpbehoevenden en rechthebbenden de dupe worden. Dat is altijd het grote dilemma, wil je voorkomen dat de uitvoeringskosten te hoog worden. Je kunt nu eenmaal niet elk individueel geval gaan controleren. Uiteindelijk zal de politiek dus een keuze moeten maken: besteden we het geld aan de Nederlandse burger of niet? Als Nederland af wil komen van haar imago van 'gratis geld voor iedereen', dan zal het daar beleid voor moeten ontwikkelen en afstand moeten nemen van de Brusselse regelgeving op dat gebied, want anders gaat dat nooit lukken.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de massale verspilling van publiek geld bij grote overheidsprojecten zoals de Noord-Zuid lijn, de Betuwlijn of de Wijkertunnel. Het is erg gemakkelijk beslissen over 'andermans geld'. En onze linkse vrinden, waar intussen ook de VVD zich toe mag rekenen, zijn immers wereldkampioen OPMS (Other Peoples Money Spenders).

Het echte probleem zit niet bij de gelukszoekers, maar vooral bij de overheid.