'Gezien de peilingen mogen we ervan uitgaan dat het Biden wordt, maar tóch zou ik op Trump stemmen!'

“Do I look like a socialist?” vraag Joe Biden aan zijn gehoor. Nee, daar ziet Sleepy Joe er niet naar uit, maar marxist Bernie Sanders hijgt in z’n nek. Democratische congresleden en activisten Alexandria Ocasio-Cortez, Rashida Tlaib, Ayanna Pressley en moslima Ilhan Omar, zullen hun vinger in de lucht steken. Zij allen worden gehaat door Republikeinen. Cortez is pleitbezorger van een 'Green New Deal' - een grootschalig en zeer kostbaar overheidsprogramma voor milieu- en klimaatbescherming dat draait op investeringen in energietransitie en milieuvriendelijke infrastructuurprojecten. Deze agressieve Democraten zullen hun hobby’s willen laten gelden en bij vice presidentskandidate Kamala Harris vinden ze een gewillig oor. Naast Harris zal Biden daarin wellicht meegaan. Mogelijk geeft hij na twee jaar de pijp aan Harris.

Hoe kunnen we het kiezersgedrag verklaren? Kiezers stemmen vooral waar hun belangen liggen. De VS is een raciaal divers en verdeeld land; dat weet iedereen. De huidige verdeling is 64% wit, 16% Hispanic, 13% gekleurd en de rest Aziatisch en inheems. Deze getallen verschuiven rap naar minder wit, en veel meer van de andere bevolkingsgroepen. Wit wordt binnenkort een minderheid en wit is zich daarvan bewust. Blanke gezinnen krijgen 1,5 kinderen, dus minder dan 2,1 benodigd voor een stabiele bevolkingsgroep. De blanke bevolking is ouder dan de anderen, maar hebben het nog wel voor het zeggen. Zij stemmen overwegend Trump.

Wie stemmen Biden? Dat zijn vooral de jongeren. De universiteitscampussen worden bevolkt door jonge activistische mensen van kleur. Ze zijn zich bewust over het onrecht dat hun voorouders is aangedaan. Vele gekleurden lopen daarom met haat in hart over slavernij en ze menen ook dat 'climate change' op het conto van wit komt. Zij eisen excuses en reparatiebetalingen, wat ze niet krijgen. Op de campussen worden zwarte studentenverenigingen opgericht en huizen er zwarte wooneenheden. Waar vroeger de segregatie uit den boze werd verklaard zijn het nu gekleurden die zichzélf afscheiden. Segregatie is dus weer terug, maar nu door gekleurd en veelal met instemming van witte studenten die knielen en de vuist in de lucht steken, zeer schuldbewust. Black Lives Matter (BLM) was de vonk in het kruitvat, ‘defund the police’, de rellen, ‘white trash’ en Antifa, soms een undercover fascistoïde club genoemd. Zij gaan voor Biden.

Wat betekent dit in politieke zin? Kamala Harris steunt als donkere vrouw BLM, zie ook het debat. BLM is een organisatie onder leiding van marxist Patrisse Cullors met haar actieprogramma op basis van marxistisch activist Saul Alinsky (1909-1972): “Nu is het onze beurt”. Wit moet van de aardbodem verdwijnen. De kloof in de VS is niet enkel tussen wit en zwart, BLM en conservatief, en Republikeinen en Democraten. Het is vooral ook een strijd tussen wit onderling en zwart onderling. Het land is verdeeld. Ondanks alle statistieken die uitwijzen dat zwart door de politie juist ontzien wordt, zal ‘defunding the police’ optreden, dus wellicht meer criminaliteit.

Zijn er lichtpuntjes? Een lichtpunt is dat de intellectuele zwarten niets van BLM willen weten: “walk away from the plantation”. We zien ook dat steeds meer zwarten inzien dat de Democraten, met name Obama, niet gunstig zijn voor de gekleurde bevolking. De steden met de meeste achterstand worden door Democraten gerund en met name door gekleurde burgemeesters. Baltimore en Detroit zijn sterke voorbeelden hiervan. Overigens is de politiemacht in meerderheid gekleurd. Onderzoek van met name democraat dr. John McWhorter toont dat gekleurde mensen minder dat pro rata gedood of mishandeld worden door zwarte en witte agenten.

Wat is de downside? In de VS is er een hype in identiteitspolitiek. Dit beleid is te omschrijven als het denken in groepsidentiteiten op basis van geslacht, etniciteit, religie, afkomst en seksuele geaardheid. Deze denkrichting raakt ingeburgerd als begrip ter aanduiding van identiteiten in organisaties. Het uitgangspunt is niet om zoveel mogelijk gelijke kansen te creëren, maar om gelijke uitkomsten te forceren via ‘diversiteit’, ‘inclusie’. Het is herkenbaar in discussies over racisme, feminisme, #MeToo, religie, huidskleur, slavernij, witte schuld en ‘white privilege’ en in BLM. Identiteitspolitiek wordt met kracht/dwang doorgevoerd via streefcijfers, migrantenbarometers, quota, en naming & shaming. Zoals we dat ook in ons land kennen, gepropageerd door D66.

Is identiteitspolitiek een racistische denkrichting? Zeker, want het deelt mensen in op basis van hun raciale kenmerken. Aangezien wordt geselecteerd op kenmerken waar niemand iets aan kan doen en pas secundair op vaardigheid, gaat dit ten koste van onze samenleving. Geen wonder dat pro ‘inclusie’ adepten de meritocratie op een zachter pitje willen zetten. Ons kapitalistisch stelsel is het minst raciaal: er wordt enkel naar vaardigheid, talent, ambitie, opleiding, inzet, betrokkenheid en karakter gekeken.

Krijgen minderheidsgroepen meer macht door identiteitspolitiek als Biden-Harris gekozen wordt? Dat lijkt waarschijnlijk. De marxistische Critical Race Theory die wit in de beklaagdenbank zet als white trash, zal na het verbod van Trump, weer vrije doortocht krijgen. Het verwijt aan het adres van wit als ‘sytematische racisten’ zal luider worden. De polarisatie zal dan verder toenemen.

Is identiteitspolitiek marxistisch? Ja, het gaat er van uit dat minderheidsgroepen achtergesteld of onderdrukt worden. De doelstelling is om diversiteit doelgericht op werkvloeren te vergroten. Het argument is: men moet zich kunnen herkennen in de organisatie, conform een afspiegeling van onze maatschappij. De notie dat men meer diversiteit verkrijgt door te differentiëren tussen identitaire groepen, is vals. Er is immers veel meer diversiteit te verkrijgen door te differentiëren op de grote verschillen per individu op basis van competentie. We willen diversiteit in deskundige meningen, niet raciale diversiteit.

Waarom is identiteitsbeleid gevaarlijk voor het bedrijfsleven? Het gevaar van identiteitspolitiek voor het bedrijfsleven is dat niet enkel geselecteerd wordt op basis van competentie, maar op eigenschappen waar een mens niets aan kan doen, waaronder hun huidskleur, geslacht, ras, herkomst en seksuele geaardheid. Het gevaar voor de samenleving is de dwangmatigheid ervan onder het motto “diversiteit en inclusie is toch logisch en goed”. Diversiteit en inclusie zijn inderdaad op zich prima, maar niet als dit van hogerhand wordt opgelegd. Dan wordt het levensgevaarlijk, totalitair. Als mensen niet primair op hun vaardigheden en competenties worden geselecteerd, maar op zaken waar ze niets aan kunnen doen, dan is dit de bron van discriminatie en vormt het een aanslag op de motivatie van allen die werk verrichten. We zien in de VS dat het bedrijfsleven tegemoet komt aan inclusie.

Vanwaar dan identiteitsbeleid? Ons hyperhumanisme, ondermeer voortgevloeid uit christendom met zijn zonde- en schuldbesef! En dan, vanaf een bepaald moment, wordt er tegen elkaar opgeboden: om ter deugdzaamst - en dan kan men niet meer terug. Het is een vorm van empathiewaan overgaand in kuddegedrag en dweepzucht.

Wat betekent dit voor de VS? Als Biden-Harris gekozen worden gaat de VS een fundamenteel andere koers varen. Terug naar het Klimaatakkoord van Parijs, hoge investeringen in klimaat en milieu. Dit gaat de VS veel geld kosten. Dat betekent minder geld voor buitenlandse militaire inmenging. Ruim baan voor China, de lachende tweede. Minderheidsgroepen, zoals hispanics en mensen van kleur, zullen meer macht krijgen ten koste van wit en niet op een zachtzinnige manier. De geluiden op de campussen en de riots wijzen op wraak en genoegdoening. De hoop is dat dit niet explosief wordt, maar garantie tot de deur.

Is Biden een verbinder? Qua persoon en tekst misschien wel, maar qua beleid vrees ik niet. Kamala Harris en haar ‘vriendinnen’ zijn gevaarlijk. Als zij president wordt dan slaat de vlam in de pan. Ik voorzie een terugval van het Amerikaanse bedrijfsleven, met name van de zo belangrijke de middenstand, die toch al wegzakt. Door identity politics komt er minder nadruk op vaardigheid te liggen, maar meer op groepsidentiteit. Mogelijk treedt dan meer racisme en meer criminaliteit op.

Waarom ik toch Donald Trump zou stemmen? Trump is allerminst de door God gestuurde leider van de VS. Maar ik ben helaas niet optimistisch over de koers van de Verenigde Staten als het Biden-Harris wordt. Daarom zou ik voor Trump gaan.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.