Libische krijgsheer Khalifa Haftar is vertrokken uit Moskou zonder de definitieve wapenstilstand te ondertekenen. De EU, Turkije, Rusland en andere betrokken partijen zijn nu in rep en roer, want de strijd om Libië zit in z'n laatste fase. Nieuws over diplomatie, vooral in de context van een conflict, lijkt soms te gaan over één groot naïef schouwspel. En al helemaal als de EU zich ermee bemoeit. Want dat Haftar überhaupt akkoord ging met een staakt-het-vuren, was al onverwacht. De man heeft met zijn leger ongeveer 70 à 80 procent van Libië in handen (al zijn grote delen van Libië lege woestijn). Hij is dus aan de winnende hand.
De reden dat hij het definitieve staakt-het-vuren niet ondertekende, is omdat er geen deadline wordt genoemd voor de ontbinding van het regeringsleger (Serraj). Logisch dus dat hij dat niet ondertekent, want als hij dat wel zou doen geeft hij de Libische regering van Serraj oneindig veel ademruimte. Gezien het feit dat vrijwel niemand zich aan het wapenembargo houdt, betekent dat gewoon dat de kans héél groot is dat Serraj zich kan herbewapenen. Zou Haftar dan alsnog toeslaan, dan is hij degene die het staakt-het-vuren heeft geschonden.
EU-president
Charles Michel schuift Haftar (door zijn weigering om te tekenen) nu in de schoenen dat Haftar de 'diplomatieke pogingen om de situatie in Libië te stabiliseren' bemoeilijkt. En dat 'vanwege de instabiliteit en strijd in Libië vooral Italië kampt met een stortvloed aan migranten die proberen Europa binnen te komen'. Als de boel daar niet snel stabiliseert, dan dreigt er volgens Michel een nieuwe migrantencrisis én een toenemende kans op terreuraanslagen!
Maar laten we vooral niet vergeten wie Khadafi uit de weg hebben geruimd en in wat voor staat dat land is achtergelaten. Want toen Khadafi er nog zat was Libië geen springplank voor migranten. En de huidige Libische regering had al voor de opkomst van Haftar problemen om het land weer stabiel te krijgen, terwijl het hem juist wel schijnt te lukken.