Onno Hoes blijkt dus niet zomaar en uit zichzelf opgestapt: de gemeenteraad blijkt hem dus gewoon opgeofferd te hebben. Van enige loyaliteit of flexibiliteit blijkt dus geen enkele sprake in de gemeentepolitiek van
Maastricht. Want ondanks dat gisteren het nieuws naar buiten kwam dat Onno Hoes uit eigen beweging zou zijn opgestapt om te voorkomen dat de hoofdstad van Limburg verdere imagoschade zou oplopen, blijkt nu dat de gemeenteraad achter de schermen wel degelijk
de nodige druk heeft gezet:
De gemeenteraad van Maastricht wilde dat Onno Hoes zijn ambt als burgemeester zou neerleggen. Hoes kreeg alle ruimte om „de eer aan zichzelf te houden”, zodat het leek alsof hij uit eigen beweging opstapte, maar achter de schermen liet een meerderheid van de fracties maandagavond weten geen vertrouwen meer in hem te hebben.
De raad van Maastricht ontpopt zich zo als een sensatiebelust politiek orgaan dat graag een ronde meerelt met PowNews. Werd vier jaar geleden ook al de vorige burgmeester Gerd Leers de laan uitgestuurd vanwege een vakantiehuisje in Bulgarije, nu moet ook diens opvolger Onno Hoes er aan geloven.
Wat betreft Hoes gaat het dus om een privé-aangelegenheid die geheel ten onrechte een rel werd, en wat nooit of te nimmer gevolgen had mogen hebben voor zijn geloofwaardigheid in de politieke arena. Het erge is dat de gemeenteraad van Maastricht dit dus ook met zoveel worden toegeeft:
De Maastrichtse fracties spraken unaniem hun walging uit over de wijze waarop PowNews te werk ging.
Als dat inderdaad zo is, dan mag je van al die fracties tenminste verwachten dat ze Hoes dan niet zomaar als een mak schaap opofferen, maar dat ze tenminste bereid zijn enige politieke moed te tonen en hun nek uit te steken voor Onno Hoes. Strijdt voor die man, behoud hem voor de stad, en maak een statement tegen bizarre journalistiek zoals PowNews dat eerder deze week beoefend heeft.
Helaas, helaas, heeft Maastricht niet zoveel ruggegraat getoond. Misschien krijg je dat ook vanzelf in een gemeenteraad
waarin een ouderenpartij de grootste fractie heeft. Maar overeind blijft: men wilde wel klagen over PowNews, maar tegelijkertijd zichzelf ook niet de kans door de neus boren eens voor een flinke politieke rel te zorgen. Pure sensatiepolitiek, wat in essentie nog veel kwalijker is dan het feit dat Onno Hoes afspraakjes maakte met twintigers.