Ach ja, ons-kent-ons in de politiek: zo doen onze sociale meerderen dat nu eenmaal. Niets mis mee, toch?
Burgemeester Wim Cornelis kwam onlangs in het nieuws omdat hij in de laatste 3,5 jaar maar liefst 16 keer naar Ghana was afgereist. Een beetje veel, ook al is de Afrikaanse stad Elmina een zogenaamde zusterstad van Gouda en hij daar bezig was met de bouw van een huis (voor zichzelf, natuurlijk).
Nietwaar?
Het wordt allemaal nog erger als je bedenkt dat hij de vliegtickets en de hotelkosten regelmatig verhaalde op de belastingbetaler.
Ongelooflijk genoeg vindt de gemeenteraad weliswaar dat Cornelis het een beetje heeft overdreven allemaal, maar ach, dat kan de beste overkomen. Zijn wereldreizen worden dus met de mantel der liefde bedekt - zo werkt dat immers in de politek:
Uit een rapport van accountantskantoor KPMG, waar Cornelis zelf om had gevraagd, bleek eerder dat hij bij de bouw van de woning weliswaar regels heeft overtreden, maar dat er geen aanwijzingen zijn dat hij daardoor goedkoper uit was. De raad onderschreef de uitkomsten van het rapport maar verbond er geen politieke gevolgen aan voor de burgemeester.
De burgemeester betuigde in een verklaring zijn spijt en zei dat hij er beter aan had gedaan de raad formeel te betrekken bij zijn plannen. Als portefeuillehouder van de projectrelatie met Ghana heeft hij al zijn zakelijke activiteiten in het land stopgezet.
Wat een gigantisch offer heeft hij daar gebracht, zeg. Hij heeft zijn 'zakelijke activiteiten' zomaar stopgezet? Zo, zo, dat hakt er wel in, inderdaad. Schokkend, werkelijk overweldigend.
Uiteindelijk waren het alleen de SP en Trots (op Nederland) die het vertrouwen in Cornelis op hebben gezegd. De rest vond het blijkbaar allemaal volkomen normaal.
Het is een grove schande dat men op deze manier omgaat met onverantwoordelijke, spilzieke bestuurders. En ondertussen vragen ze zich maar af waarom de kiezer geen vertrouwen meer heeft in de politiek.
Ongelooflijk.