Geldwolven gerechtsdeurwaarderskantoor BSR lichtten de armsten van onze samenleving op voor extra geld

Als een gerechtsdeurwaarder je lastigvalt doe je er verstandig aan om uit te zoeken of de kosten die de deurwaarder in rekening brengt wel klopt. Uit onderzoek blijkt namelijk dat de zogenaamde 'gerenommeerde' gerechtsdeurwaarder BSR de allerarmsten van de samenleving stelselmatig oplichtte.

Duizenden Nederlanders die al in de financiële penarie zaten zijn de afgelopen jaren nog dieper in de problemen gekomen omdat de gerechtsdeurwaarder hen oplichtte. Tot die conclusie komt deurwaarderswaakhond Bureau Financieel Toezicht (BFT) na een nauwgezet onderzoek.

Uit het onderzoek is duidelijk geworden dat de (door de koning benoemde!) gerechtsdeurwaarders van gerechtsdeurwaarderskantoor BSR arme mensen jarenlang bewust extra kosten in rekening bracht om zichzelf op die manier te verrijken. Die kosten werden vervolgens verhaald op de schuldenaren, die toch al nauwelijks konden rondkomen (je hebt immers niet voor de lol torenhoge schulden).

De reden dat BSR dit deed is simpel: het kantoor had zelf serieuze problemen. Door de kosten te verdubbelen wilde het kantoor toch nog overeind blijven. Helaas voor de professionele parasieten bleek die strategie niet te werken. BSR ging namelijk alsnog failliet. Na het bankroet van het kantoor kwamen de kwalijke praktijken aan het licht.

Het is het zoveelste verhaal in korte tijd waaruit blijkt dat schuldenaren maar al te vaak worden afgezet door verschillende instanties. En nee, dat betreft niet altijd deurwaarders, maar ook -- om maar iets te noemen -- de schuldsanering, waarbij mensen gedwongen worden om verkeerde schulden te accepteren (schulden die ze helemaal niet gemaakt hebben en onterecht in rekening zijn gebracht) omdat ze anders geen hulp kunnen krijgen. Dit soort gekkigheid zorgt ervoor dat zij die het financieel al bijzonder lastig hebben nóg dieper in de problemen komen. Het mes wordt ze op de keel gezet, en ze krijgen te horen dat ze die nepschulden moeten accepteren, of dat ze anders aan hun lot worden overgelaten. Ook dat is pure oplichterij.

Aangezien er in Den Haag 150 Kamerleden rondlopen wiens taak het is om dit soort zaken uit te zoeken en er vervolgens iets aan te doen zou je denken dat dit soort wangedrag al lang tot het verleden behoort. Helaas is dat allerminst het geval. Steeds weer zijn juist de allerarmsten het slachtoffer van de bureaucratie en dus ook van gerechtsdeurwaarders die alleen maar geïnteresseerd zijn in de inhoud van hun eigen portemonnee.