Paul Schnabel, directeur van het SCP, neemt geen blad voor de mond in de Elsevier van komende week.
Dat kunnen we althans opmaken uit wat er op de website van het opinieblad
bij wijze van voorpublicatie alvast gemeld wordt:
PVV-leider Geert Wilders is 'echt een machtspoliticus'. Hij 'wordt niet door emoties geregeerd en dat maakt hem gevaarlijk.'
Dat zegt Paul Schnabel, socioloog en directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau en al jaren een van de invloedrijkste Nederlanders, deze week in Elsevier.
Schnabel noemt Wilders daarin heel anders dan wijlen Pim Fortuyn. 'Die wilde vooral bemind worden en was daardoor kwetsbaar. Fortuyn wilde niet zozeer de premier van Nederland worden, als wel de Koningin.'
Met het gevaar dat ik nu op een uit z'n verband gerukt citaat reageer, wil ik Paul Schnabel bij deze toch een aardig suffe soepstengel noemen. En dat doe ik echt niet alleen vanwege die hypocriete vertroeteling van Fortuyn. Want degenen die nu zo terugverlangen naar Fortuyn terwijl ze Wilders verafschuwen, waren helemaal niet zulke uitbundige Fortuynisten in 2002. Sterker nog, dit waren dezelfde mensen die instemmend knikten toen Paul Rosenmöller de LPF-leider 'extreem-rechts' noemde en een glimlach niet konden onderdrukken toen Thom de Graaff een anekdote over het Anne Frank-huis nodig had om Fortuyn in de nazi-hoek te kunnen duwen.
Nee, de reden waarom ik voornamelijk Schnabel een attribuut voor in moeders bouillon acht is de argeloze wijze waarop hij Wilders probeert de NSDAP-kant op te duwen. Natuurlijk zegt D66-lid Schnabel -
want dat is hij - het niet, maar met 'gevaarlijk' bedoelt hij natuurlijk: Wilders haalt het Derde Rijk naar Nederland. Wat anders zou een D66'er er mee kunnen bedoelen?
Schnabel vindt de PVV'er dus oh-zo-gevaarlijk, omdat de beste kerel een machtspoliticus is. Emoties hebben op Wilders dus geen vat, betoogt de SCP-topman. Nou, wellicht is dit schokkende informatie voor Schnabel: maar heel Den Haag zit vol emotieonderukkende machtspolitici. Rutte? Machtspoliticus. Nog nooit zette één VVD-leider zoveel mensen uit z'n fractie vanwege meningsverschillen als onze huidige premier toen die nog gewoon VVD-fractievoorzitter was. Verhagen? Machtspoliticus. Wist aartsrivaal Ab Klink op meedogenloze wijze te verslaan tijdens de formatieperikelen.
Maar niet alleen 'rechts' zit bomvol emotieonderdrukkers, ook links kan er wat van. Pechtold? Machtspoliticus. Ik heb 'm althans nog nooit op één enkel greintje emotie kunnen betrappen. Sap? Machtspoliticus. Hield de Mariko Peters-kwestie stil om ongunstige peilingen voor GroenLinks zoveel mogelijk te vermijden.
En zelfs als we naar de uit elkaar vallende PvdA gaan kijken zien we niets anders dan een bende vol pluchegeile machtspolitici die over elkaar heen buitelen om dolksteken, zwarte pieten en tactische lekken uit te delen zodra ze ook maar enige kans krijgen.
Kortom: de top van zo'n beetje de gehele politiek bestaat uit gevoelloze horken van machtspolitici. Als Schnabel dus consequent is vindt hij dat er in zo'n beetje iedere partij een groot gevaar - lees, de treinen naar het oosten gaan weer rijden - schuilgaat. Maar goed, daar is de SCP-D66'er helemaal niet op uit: hij verlangde slechts excuus om Wilders in een kwaad daglicht te kunnen stellen. Dus gold het zojuist verzonnen, en bijzonder lichte, criterium voor fascisme ('emotieloos zijn en machtspolitiek bedrijven) alleen voor de blonde Limburger.
Iemand die zich zó factfree uitlaat over een politicus, kan je denk ik niet ontzeggen door emoties te worden geregeerd. Wellicht kan je zelfs zeggen die zó emotioneel reageert, zelfs een beetje labiel is. In hetzelfde Elsevier-interview geeft Schnabel trouwens ook aan te willen praten 'over hoe aangenaam het is om een gezaghebbende status te hebben.'
Dat klinkt me bekend in de oren. Was dat nou niet precies wat de man tegen Wilders had? Dus zeg eens op, Paul Schnabel, bent u volgens uw eigen criterium niet zelf ook een halve fascist?