Geen herstel eurozone

Voor ingewijden niet onverwacht meldde het IMF gister, dat het herstel in de eurozone op zich laat wachten.

De euro zorgt voor groeivertraging en krimpbevordering, waardoor economische groei uitblijft en de werkloosheid onverminderd hoog blijft. Bovendien blijft het risico hoog dat het broze herstel verdampt en er een terugslag optreedt in de eurozone als geheel. Bedoeld wordt dan met name de zuidelijke periferie en Frankrijk, dat zich nadrukkelijk ontpopt als 'de zieke man van Europa'.

Het IMF wijst er op dat de bestedingen en investeringen in de eurozone laag blijven, omdat consumenten, bedrijven en banken bezig zijn hun financiële positie te versterken. Ook wijst het IMF er op dat er grote verschillen bestaan tussen de rentes die moeten worden betaald voor staatsfinanciering in Noord- en Zuid-Europa. Tja, hoe zou dat nu toch komen, nietwaar?

Ten aanzien van de economische groei is het IMF nog ruimhartig. Voor de gehele eurozone verwacht het fonds een groei van één procent dit jaar en een schamele anderhalf voor volgend jaar. Beide groeipercentages liggen ruim onder de gemiddelde reële inflatie in Noord-Europa, niet de gemanipuleerde inflatiecijfers, die Eurostat van de Commissie moet rapporteren. De Noord-Europese spaarder is dus sowieso de klos en dan heb ik het nog niet eens gehad over de steeds vastere vormen aannemende plannen van het IMF om spaartegoeden en vermogens te belasten in de toekomst.

Vervolgens draait het fonds het bekende riedeltje af: méér hervormen in de tekortlanden, meer doen aan de jeugdwerkloosheid, méér krediet aan het MKB. Vergeten wordt, ik blijf het tot vervelens toe herhalen, dat geld an sich geen banen schept. Dat doet vertrouwen van ondernemers en investeerders. Ook het IMF heeft geen oplossing. Niet verwonderlijk, de euro zit die oplossing in de weg.

Een structurele oplossing is alleen mogelijk indien er een mogelijkheid wordt geschapen voor de tekortlanden om hun munt monetair te devalueren en een rente te kiezen die bij hun economische kracht (zwakte) past. De eenheidseuro voorkomt beide. Zo blijft het trekken aan een dood paard.

Ronduit kwalijk is hun pleidooi dat de ECB dan maar grootschalig staatsobligaties van zwakke landen moet opkopen om de dreigende deflatie in die landen te bestrijden. Alsof dat iets met elkaar te maken heeft. De negatieve inflatie in de zuidelijke periferie wordt voornamelijk veroorzaakt door een enorme vraaguitval ten gevolge van de enorme loondalingen daar.

Door de gekozen methode van interne devaluatie koerst de eurozone aan op een langdurig en uiterst pijnlijk traject, terwijl de oplossing binnen handbereik ligt. Nu de politieke moed nog.

Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter.