Volgens vice-voorzitter van Die Linke, Sarah Wagenknecht, moet de euro worden afgeschaft, omdat het de splijtzwam is van 'Europa'.
Deze stap is opvallend, want hiermee sluiten Die Linke zich aan bij de professorenpartij Alternative für Deutschland (AfD).
Vorige week zondag besteedde ik al aandacht aan een conflict binnen de derde grootste partij van Duitsland, Die Linke. Naar verluidt ging het toen om het schrappen van een EU-kritische passage in de pre-ambule van het partijprogramma. Afgelopen weekend was in Hamburg het partijcongres en daar werd die kwestie beslecht: 'Disziplin' hersteld. Nu zijn de ondubbelzinnige uitspraken van Wagenknecht over de euro vóór het congres evenwel belangrijker. Enkele van haar
uitspraken:
"Die europäische Gemeinschaftswährung solle abgeschafft werden - der Euro spaltet Europa. So wie der Euro eingeführt wurde, funktioniert er nicht, sondern spaltet Europa. Denkbar sei ein "neues Währungssystem mit stabilen Wechselkursen und Kapitalverkehrskontrollen". Diese EU bediene vor allem die Interessen der großen Unternehmen und Banken. Die Linkspartei wende sich gegen "eine Integration, die den Wohlstand der Mehrheit in Europa senkt". Ganze Länder würden entmündigt und in den sozialen Abgrund gestürzt."
Nou, veel duidelijker kun je het niet zeggen: de euro moet afgeschaft worden, omdat de munt de splijtzwam van Europa is.
Van wie allemaal hebben we dat toch
eerder gehoord? De eenheidsmunt functioneert al vanaf de invoering niet, er moet een muntunie komen waarbij er weer sprake is van een stabiel wisselkoersmechanisme en een landspecifiek rentebeleid. Volgens Wagenknecht is verdere politieke integratie ongewenst en is de EU er alleen voor grote multinationals en de banken. Hele landen worden door de euro in een sociaal-economische afgrond gestort.
Maar Wagenknecht zegt meer:
"Politiker, die so etwas (de euro) vertreten, sollten sich nicht Europa-Freunde nennen. Ich weis damit den Vorwurf zurück, dass meine Partei zunehmend nationalistisch denke."
Hiermee zegt Wagenknecht dus dat politici die het voortbestaan van de euro bepleiten zich geen 'vrienden-van-Europa' kunnen noemen. Met andere woorden, het zijn niet de euro-realisten, maar juist de eurofielen die ronduit a-sociaal en helemaal niet 'solidair' zijn met de zwakkere Zuid-Europese eurolanden. Dat wordt nu dus ook bevestigd door Wagenknecht van Die Linke. En euro-kritiek heeft dus in het geheel niets van doen met nationalisme, zoals ons door de Verhofstadt's van deze wereld zo graag wijsgemaakt wordt.
Nou ben ik als rechts-conservatief bepaald geen vriend van links, maar wat hier nu gebeurt is in politiek opzicht natuurlijk buitengewoon interessant. De eurorealisten werden (en worden) steeds als (extreem) rechtse tokkies ('populisten') weggezet, niet alleen door de politieke elite, maar ook door de hoofdstroom media. Ofschoon DDS zich altijd tegen die foutieve framing heeft verzet, valt het nu door niemand meer te loochenen: euro-critici lopen van rechts tot links dwars door het politieke spectrum.
Nu is Die Linke de meest linkse partij van Duitsland, vergelijkbaar met de SP bij ons, maar grote delen van de partij zien nu eindelijk ook wat voor ravage de euro heeft aangericht in Europa. Dat is ook onacceptabel en zou voor elk normaal denkend mens reden moeten zijn om die desastreuze sociaal-economische effecten van de euro hard te veroordelen. Al was het maar uit eigenbelang, want de voorgestane aanpak van de euro-über-alles-apologeten lost niets op. Ook niet op termijn, de structuurfout blijft bestaan: one-size-fits-none!
Overigens is Wagenknecht niet de eerste of de enige linkse politicus die met scherpe euro kritiek naar buiten treedt.
Vorig jaar april had voormalig SPD-minister van Financiën, overtuigd Europeaan en thans Linke-prominent, Oskar Lafontaine, al gezegd dat de bondsregering '
leugenpropaganda' over de euro verspreidt.
Deze opvattingen sluiten wonderwel aan bij de visie van de EP-lijsttrekker van de AfD, de bij DDS bekende economie professor en voormalig Duits werkgeversvoorzitter Hans-Olaf Henkel, die zich in soortgelijke bewoordingen uitliet in zijn laatste boek '
Die Euro-lügner'. Henkel herhaalt zijn fundamentele kritiek op de euro in niet mis te verstane bewoordingen in diens voorwoord bij mijn boek '
Het Eurobedrog', dat volgende maand uitkomt. En vergis u niet, zowel Lafontaine als met name Henkel zijn vooraanstaande en zeer gerespecteerde economen, die aanvankelijk vóór de euro waren, maar nu spijtoptant geworden zijn, omdat ze zien wat voor een desastreuze en welvaart afbrekende werking de munt heeft voor de EU als geheel en de eurozone in het bijzonder.
Ook Lafontaine zei toen dat we van de eenheidseuro afscheid moeten nemen. Hij bepleit sindsdien een systeem van nieuwe nationale munten parallel aan de euro:
Ich selbst habe als überzeugter Europäer den Euro lange Jahre befürwortet. Denn ich ging davon aus, dass es gelingen würde, die Wirtschaftspolitik der Mitgliedsländer zu koordinieren, vor allem die Lohnpolitik. Das ist leider nicht eingetreten. In Südeuropa sind die Löhne und Ausgaben zu stark gewachsen, während in Deutschland ein massives Lohndumping betrieben wurde. Jetzt sollten wir zum früheren europäischen Währungssystem zurückkehren, das Auf- und Abwertungen nach gegenseitigen Absprachen ermöglicht. Neben dem Euro müssen dazu wieder nationale Währungen eingeführt werden. Wir sollten wieder zu einem geordneten, abgestimmten Prozess des Auf- und Abwertungs kommen.
Hiermee sluit Lafontaine zich dus aan bij het kamp van de euro-realisten, die hun gezonde economische verstand gebruiken en simpelweg constateren dat de eenheidseuro niet werkt, a-sociaal is en dat ons de euroleugenpraatjes als knollen voor citroenen worden verkocht. Euro-realisme heeft niks met 'links' of 'rechts' te maken, maar alles met gezond verstand. En we hebben een Nederlandse oplossing binnen handbereik (The Matheo Solution), die onmiddellijk geïmplementeerd zou kunnen worden. De eerste stap op weg naar een (euro-)vrij Europa.
Laten we hopen dat deze duidelijke koerswijziging van links Duitsland (ook al heeft de partijleiding de eurorijen deels weer gesloten) enige invloed zal hebben op met name regeringspartij SPD en de posities van CDU/CSU euro-critici als
Peter Gauweile (CSU) en
Klaus-Peter Willsch (CDU). Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat er nog veel water door de Rijn zal stromen vóórdat de Duitse tandem Merkel/Schäuble tot inkeer zal komen en het valse euro-geloof van zich af zal werpen. Niettemin is deze ontwikkeling in Duitsland verheugend nieuws voor de euro-realisten.
Mogelijk gaan er in Nederland nu ook bij meerdere partijen de -ogen open.
Klik hier voor een overzicht van mijn columns en volg mij hier op Twitter. 
