Fusie CDA, CU en SGP wordt reëel

Anno 2012 is het afgelopen met de slagkracht van de christelijke politiek. Het CDA staat ondanks het herbronnen van de partij historisch laag in de peilingen. De ChristenUnie heeft de grenzen van haar kiezerspotentieel bereikt en blijft structureel hangen op vijf of zes zetels. Het enige lichtpuntje is de SGP. Deze partij staat steevast in de peilingen op 3 zetels, waar men er nu twee bezet in de Tweede Kamer. De optelsom is simpel: gezamenlijk hebben de drie christelijke partijen nog geen dertig zetels. CDA, CU en SGP zijn even groot als de VVD alleen.

Spotlights op het CDA. Ronduit zorgelijk is de positie van de christendemocratie in Nederland. Al maandenlang staat de eens grootste volkspartij van Nederland op een verder verlies van zetels. Kon men in een eerders stadium nog volstaan met de boodschap eerst de partij van hernieuwde electorale bagage te willen voorzien om daarna de juiste man als gezicht te lanceren, inmiddels is het duidelijk dat de lijsttrekkersverkiezing naar voren zal moeten worden gehaald wil men als partij overleven. Het water staat menig CDA’er tot aan de lippen. Langer wachten doet de levensvatbaarheid van partij meer kwaad dan goed. Het CDA dient op korte termijn net zoals de PvdA nu doet over te gaan tot het kiezen van een lijstaanvoerder. Dit dient eerder te gebeuren dan pas in 2015, wanneer er nieuwe landsverkiezingen zijn.

Met voorgaande zijn we er echter niet. Nederland wordt geconfronteerd met de meeste agressieve vorm van secularisme die je maar kunt bedenken. Heilige huisjes van de aanhangers van het joods-christelijke erfgoed in dit land worden met wortel en tak uitgeroeid en het gelijkheidsdenken kent inmiddels vertakkingen tot in alle uithoeken van de samenleving, incluis de biblebelt. Ferme atheistische tikken worden er uitgedeeld op het terrein van het verder oprekken van de mogelijkheden om tot verruiming van euthanasie te komen, de moordklinieken van de NVVE, binnen de bestaande wettelijke kaders. Niet reanimatie-bandjes hebben hun ingang gevonden in notabene ziekenhuizen! Scholen zijn niet langer vrij om alleen het sexuele verkeer tussen een man en een vrouw te benadrukken, maar worden verplicht om mannetje-mannetje, vrouwje-vrouwtje te benadrukken en zo zijn er meer voorbeelden te bedenken van de roze eenheidsworst die Nederland geworden is. Het nieuwe gelijkheidsdenken is gespekt van dogma’s en historisch bewustzijn is not done wordt simpelweg uit de leerboekjes gedelete. Op publiek terrein mag ik gelijkheid, vrijheid en broederschap uitdragen, maar Broeder Jezus blijft aan de kapstok thuis hangen! Ergens is die revolutie zijn doel voorbij geschoten

Tijd om op de rem te gaan staan is niet vrijblijvend

Tegen de revolutie het Evangelie! Het kan niet anders dan dat de christelijke politiek beseft dat het vijf voor twaalf is. Hoe jammerlijk ook, de tijden dat het CDA 40 of meer zetels scoorde liggen achter ons. Alhoewel een aansprekend boegbeeld veel goed zou kunnen maken natuurlijk. We moeten echter reeel zijn: drie christelijke partijen is te veel van het goede in dit geseculariseerde heidense land. Los van de verschillende historische ontstaansgronden van CDA, CU en de SGP, liggen de partijen programmatisch geen eens zo ver uit elkaar. Innige samenwerking ligt voor de hand. Wat mij aangaat kan het twee kanten op. Als het CDA niet op eigen kracht in staat zal blijken de weg omhoog te vinden dienen er rondetafelgesprekken te worden geengageerd door ons met de CU en de SGP. Bij alle drie de confessionele partijen dient men dus over de eigen schaduw heen te willen stappen om in het besef te geraken: WIJ hebben mekaar nodig, er is meer dat ons bindt dan dat ons scheidt. Dit zou zelfs kunnen en mogen uitmonden in een nieuwe brede christelijk sociaal conservatieve volkspartij.

Het klinkt radicaal, maar het mag radicaal: nieuwe werkelijkheden vragen om een nieuwe invulling van de christelijke politiek. Voorgaande is onvermijdelijk en beter dan hijgerig achter de seculiere feiten aan te lopen.

De auteur van dit stuk is ook actief op Twitter.