Friesch Dagblad: Helderheid nodig in de klimaatdiscussie

Het Friesch Dagblad schreef onlangs:

Het was een bericht in de marge, maar dat toch iets laat zien van een kantelende trend in de discussie over klimaatverandering: staatssecretaris Joop Atsma heeft een zogenoemde klimaatscepticus, de chemicus Marcel Crok, benoemd als adviseur. Crok is auteur van het veelgelezen boek De staat van het klimaat, waarin hij vraagtekens stelt bij sommige opvattingen van het wetenschappelijk klimaatforum van de VN IPCC.

Klimaatsceptici bestrijden meestal niet dat het deze eeuw warmer is geworden, maar ze zeggen dat het onbewezen is dat menselijk handelen de oorzaak is. Bovendien lijkt de opwarming tien jaar geleden te zijn gestopt of in ieder geval veel trager te verlopen dan de verontrustende klimaatmodellen en de veel bekeken film van Al Gore ons doen willen geloven.

Ze bestrijden eveneens de grote nadruk die door het IPCC wordt gelegd op CO2-uitstoot en de gevolgen daarvan. Onder de druk van de wetenschap zijn beleidsmakers overal ter wereld overgegaan op dure maatregelen die de uitstoot moeten tegen gaan, terwijl onbewezen is of die maatregelen enig effect zullen sorteren. Nadelen zijn in ieder geval direct zichtbaar: zo verwacht Schiphol dat de CO2-taks vele honderden banen zal kosten.

Het kenmerk van onderdelen van de klimaatdiscussie is dat het er soms onfris aan toe gaat. Wetenschappers spelen op man en verketteren elkaar soms. Daarnaast wordt overgegaan tot illegale maatregelen als diefstal en omkoping. Zo is in de VS ophef ontstaan over betalingen aan sceptische wetenschappers door de conservatieve denktank Heartland, die ook een campagne zou coördineren die de besluitvorming over klimaatmaatregelen moet ontregelen.

Eerder werden interne mails van een Engels klimaatonderzoeksbureau door sceptici openbaar gemaakt, bedoeld om het bureau in diskrediet te brengen. De klimaatdiscussie is in hoge mate gepolitiseerd. Daardoor is het moeilijk om resultaten van wetenschappelijk onderzoek goed te beoordelen. Daarnaast heerst er ook onder wetenschappers verwarring. Zo is er nog steeds geen eenduidige definitie van wat het ‘klimaatprobleem’ eigenlijk is. Dezelfde onderzoeksgegevens leiden soms tot tegenovergestelde conclusies. Voor mensen die zich wetenschappelijk met het klimaat bezig houden is het al moeilijk, voor de geïnteresseerde krantenlezer is er vaak nauwelijks een touw aan vast te knopen.

Staatssecretaris Atsma wil nu met een aantal maatregelen meer helderheid krijgen over de stand van zaken door onder meer het houden van een wetenschappelijke conferentie en een inhoudelijke en zakelijke discussie op internet, georganiseerd door het KNMI en het Planbureau voor de Leefomgeving. Daarnaast is Crok gevraagd is substantieel tijd te besteden aan het leveren van commentaar op het komende IPCC-rapport over het klimaatsysteem.

Het is naïef te denken dat de voorgestelde maatregelen direct een eenduidig antwoord zullen geven op dé grote vraag van de klimaatdiscussie: is de mens de oorzaak? Maar het is al een hele winst als er meer helderheid komt over vraagstelling, methodes en definities. De belangen die op het spel staan zijn groot: het gaat om de leefbaarheid op aarde en de besteding van vele miljarden euro’s afkomstig van bedrijven en burgers.

In vergelijking wat er normaal over klimaat in de media verschijnt, is dit een toonbeeld van correcte journalistiek. Ik wil echter toch nog enige kanttekeningen bij het stukje plaatsen.

Er staat: 'Onder de druk van de wetenschap zijn beleidsmakers overal ter wereld overgegaan op dure maatregelen die de uitstoot moeten tegen gaan, terwijl onbewezen is of die maatregelen enig effect zullen sorteren.' Dat is onjuist. Van het begin af aan stond vast dat die maatregelen geen enkel meetbaar effect zouden hebben. Maar dat werd door de voorstanders van die maatregelen met opzet verzwegen, waardoor zij zich aan misleiding schuldig maakten.

Citaat:

In December 1997, Vice President Al Gore asked U.S. Global Change Research Program (USGCRP) scientists to calculate the effects of the implementation of the draft Kyoto Treaty. Tom Wigley [later bekend uit het Climategate-schandaal], one of the program's most prolific authors, responded: 'If all of the nations of the world do what they said they would, the earth's temperature in 2050 will be 0.07°C cooler than it would be if we had done nothing.'

Maar deze uitspraak valt onder de omerta van de klimatologen. Dus daar horen we nooit wat van. Het zou me verbazen als de politici die beslissingen nemen over het klimaatbeleid daarvan op de hoogte zijn.

Voorts staat in het stukje: 'Daarnaast wordt overgegaan tot illegale maatregelen als diefstal en omkoping. Zo is in de VS ophef ontstaan over betalingen aan sceptische wetenschappers door de conservatieve denktank Heartland, die ook een campagne zou coördineren die de besluitvorming over klimaatmaatregelen moet ontregelen.'

De wetenschapper en broeikasgelovige Peter Gleick heeft de diefstal van Heartland-documenten bekend. Maar dat Heartland klimaatsceptische wetenschappers zou hebben 'omgekocht' is niet juist - en al helemaal niet illegaal. De betrokken wetenschappers hebben zich al decennialang kritisch uitgelaten over de klimaathysterie. Zij hebben sinds kort enige bescheiden financiële steun van Heartland gekregen. Het is slechts kruimelwerk in vergelijking met de brede geldstromen waarover de klimaatpropaganda van overheden en de milieubeweging kan beschikken. Hun boodschap is daardoor echter geen sikkepitje veranderd en/of beïnvloed.

Ten slotte meldt het stukje: 'Eerder werden interne mails van een Engels klimaatonderzoeksbureau door sceptici openbaar gemaakt, bedoeld om het bureau in diskrediet te brengen.'

Wie die e-mails openbaar heeft gemaakt, is ondanks twee jaar politieonderzoek nog steeds niet bekend (gemaakt). Aanhangers van de menselijke broeikashypothese beweren dat het klimaatsceptische hackers van buiten zijn geweest. Maar uit een technische analyse van het gebeurde is gebleken dat dit hoogst onwaarschijnlijk is. Binnen de klimaatsceptische gemeenschap circuleren er ook geen namen van mogelijke kandidaten. Dus het lijkt waarschijnlijker dat het een interne klokkenluider is geweest. Dat die erop uit zou zijn geweest om het Engels klimaatonderzoeksbureau (Climatic Research Unit, CRU) te discrediteren is wat onzorgvuldig geformuleerd. Immers, dat heeft het CRU zèlf gedaan door zich schuldig te maken aan de onethische en zelfs strafbare praktijken die door de e-mails aan het licht zijn gekomen.