Duitsland en Frankrijk streven naar een centraal geleid economisch beleid binnen de eurozone. Dat maakten de Franse president Nicolas Sarkozy en de Duitse bondskanselier Angela Merkel dinsdag jl. bekend na afloop van hun bilaterale overleg.
Dit is de zoveelste keer dat de Frans-Duitse as "van het kwaad" buiten Brussel en de nationale parlementen om afspraken maakt over de toekomst van Europa.
Nederland en de overige EU landen worden buitenspel gezet, zover niets nieuws onder de zon. Opmerkelijk is echter de opstelling van Angela Merkel, de zwakste kanselier sinds het ontstaan van de Bondsrepubliek Duitsland.
Een (opgeklopt) incident met een kerncentrale aan de andere kant van de wereld veroorzaakt door een natuurramp en hup, onder druk van de Groenen besluit ze de 19 kerncentrales een voor een te sluiten.
In plaats van verlies te nemen op de Griekse staatsobligaties en de Duitse banksector daarvoor deels te compenseren, bezwijkt ze voor de druk van Sarkozy om een zogenaamde "Europese economische regering" te vormen.
De economie van Duitsland is groter en sterker dan die Frankrijk, waarom dit op het spel zetten?
Het antwoord is zoals zo vaak met politici net zo triviaal als kortzichtig: de binnenlandse zwakte van Merkels "centrum-rechtse" coalitie van CDU en FDP, onder meer door het eerdere verlies van CDU en FDP in de deelstaatverkiezingen in Noordrijn-Westfalen.
Voorts een citaat van Katinka Barysch, analist bij het Londense Centre for European reform:
[Merkels] populist short-term reaction to the eurozone crisis is a further sign of political weakness. Knowing that she could not sell the two eurozone bail-out packages to her parliament and voters in the name of European solidarity, she decided to portray the euro crisis as a battle of financial markets against governments. Speculators are even less popular in Germany than profligate South European governments. Hence the illthought out and ineffective unilateral ban on naked short-selling and the urgency with which the German government has pushed for an international banking levy, a tax on financial transactions and tougher rules on hedge funds and other investment vehicles.
Het opgeven van de DMark destijds in ruil voor de Duitse eenwording was nog voor te stellen.
Natuurlijk bepaalt Duitsland naast Frankrijk uiteindelijk de besluitvorming in zo'n economische regering. Maar dit is een eerste stap in de richting van een blijvend welvaartsverlies voor Duitsland en haar bevolking en dus voor Nederland naar een desastreuze uitkomst: een eurozone onder Franse leiding, gelegitimeerd door de Duitsers, met een jaarlijkse miljardenstroom naar de corrupte, luie en incapabele mediterrane landen: Portugal, Spanje, Italië en Griekenland.
Een soort giro555 PIGS nummer waar we ondemocratisch maar verplicht onze belastingcenten jaar in jaar uit kunnen heensturen, leve de Europese solidariteit!