Frankrijk kiest weg van de minste weerstand

De Franse overheid is maar niet in staat om de broodnodige bezuinigingen te implementeren en economische koersveranderingen op touw te zetten.

Ondanks alle beloften van de socialistische President Hollande, is de werkloosheid met zo’n 140.000 gestegen sinds hij aan de macht kwam. Het Franse overheidsapparaat behoort tot de grootste ter wereld en het begrotingstekort zal ook dit jaar weer niet onder de 3% komen. De nieuwe premier van Frankrijk, Manuel Valls, heeft inmiddels weer een beproefd middel aangedragen namelijk een verlaging van de koers van de Euro. De Zuid-Europese landen en Frankrijk hebben in het verleden vaker hun financiële wanbeleid gecompenseerd door een devaluatie van hun valuta. Goed voor de export en goed voor netto schuldenaren. De laatste Franse Frank die in roulatie was stamde uit 1960. In huidige eurowaarden gerekend was die zogenaamde nieuwe Frank tussen 1960 en 2002 met 85% in waarde gedaald.

Premier Valls stelt dat na de verkiezingen voor het Europese parlement President Hollande met kracht zal aandringen op een lagere eurokoers. De hulp moet dus van buitenaf komen.

Bijna een kwart van de Franse beroepsbevolking is in dienst van de overheid. Dat is 10% boven het gemiddelde van de OESO landen. Met andere woorden, Frankrijk heeft 1,5 miljoen mensen meer in  overheidsdienst dan het wereldwijde gemiddelde. Daarnaast krijgen nog eens 3,2 miljoen mensen een werkloosheidsuitkering, 1,3 miljoen mensen een bijstandsuitkering, 2 miljoen mensen werken in staatsgeleide bedrijven en 750.000 mensen werken bij staatsgesubsidieerde (liefdadigheids-)instellingen. Dan hebben het nog niet eens over de 2 miljoen mensen die in de sterk gesubsidieerde agrarische sector werken. Alles bij elkaar is dus ongeveer de helft van de Franse beroepsbevolking voor haar inkomen direct afhankelijk van de overheid. Dit is ongeveer 2,5 keer meer dan bijvoorbeeld in Engeland. Dat is ook precies de reden waarom na het uitbreken van de financiële crisis Frankrijk minder te maken kreeg met de recessie. Bij de overheid werden er namelijk geen mensen ontslagen. Nu (en in de vele vele jaren die nog komen) krijgt Frankrijk de rekening gepresenteerd. De staatsschuld kruipt namelijk nu al naar de 100% van het Franse Bruto Nationaal Product toe.

Sinds 1980 is er in Frankrijk geen begrotingsevenwicht meer geweest en zowel de Presidenten ter linker- als ter rechterzijde konden niet voorkomen dat er steeds meer belasting werd geheven en nog meer extra werd uitgegeven. Een van de redenen dat het maar niet lukt om te hervormen zijn de machtige en alles behalve inschikkelijke vakbonden.

Natuurlijk zou het de Franse regering goed uitkomen als de koers van de euro fors zou dalen, maar beter zou het zijn als ze het durft op te nemen tegen de vakbonden en de verworven rechten zou aanpassen en de overheid eens naar de weight watchers zou sturen.