Dat de Britse zakenkrant graag de Keynesiaanse aanpakt kiest, is de afgelopen jaren duidelijk geworden. Maar afgelopen zaterdag maakte de Financial Times het wel erg bont.
Het is maar een tussenzinnetje in
een hoofdredactioneel commentaar op Duits-Franse plannen voor de inrichting van de Europese muntunie. De
Financial Times zegt daarin blij te zijn met de plannen voor fiscale integratie, wat vooral de harmonisering van belastingtarieven moet inhouden. De Franse zakenbelasting is bijvoorbeeld twee keer zo hoog als de Duitse. De Duitsers vinden dat de Fransen minder belasting moeten innen. De Fransen zien liever dat de Duitsers hun tarief ophogen. Beide landen willen dus, zij het om tegengestelde redenen, fiscale integratie in Europa. Dat biedt mogelijkheden!
A monetary union does not just need the recent moderation in the push for universal austerity. True fiscal co-ordination must do more. When some countries have to cut deficits, others with more leeway should widen them to pick up the slack in demand.
Vrij vertaald:
Een muntunie heeft meer nodig dan het opleggen van algemeen bezuinigingsbeleid. Echte fiscale coördinatie moet meer bereiken. Wanneer enkele landen hun tekorten hebben teruggebracht, moeten andere, met meer speelruimte, die tekorten op hun beloop laten om de terugval in vraag te compenseren.
Voor de hand liggend kritiekpunt is natuurlijk de aanname dat de overheid in tijden van economische tegenspoed een stimuleringsbeleid moet voeren om de vraag op peil te houden. Dat veronderstelt niet alleen dat vraag, in plaats van aanbod, de groei aanjaagt; het veronderstelt ook dat het niet uitmaakt waar vraag naar is, als er maar vraag is. Dat is zeer te betwijfelen, maar dat is ook een bekend debat.
Wat de Financial Times daaraan toevoegt, is het voorstel dat landen ten alle tijden een begrotingstekort moeten laten zien terwijl andere de boel op orde hebben. Dat is bijna te gek voor woorden. Als alles meezit, de economieën in de hele eurozone groei (wie weet), waarom zou enig land dan meer uitgeven dan er binnenkomt? De Financial Times lijkt hiermee te beweren dat alleen als er overheden zijn die met geld strooien, de wereldeconomie groeit. Wat op z'n minst een radicale stelling is te noemen.
Tot zover het advies van wat als de meest verstandige zakenkrant in de wereld wordt gezien.