Het principe waar Nigel Farage van uit gaat is dat bestuur het best functioneert op lokaal niveau. Decentraal en democratisch bestuur dus, dicht bij de mensen. Volgens hem is centralisering een groot gevaar voor de vrede en veiligheid van Europa. Hij ziet Brussel als een
megacratie waar ongekozen bureaucraten volledig vreemd van de lokale realiteit richtlijnen en verordeningen schreeuwen richting de lokale regio's. Farage legt de vinger op de zere plek daarmee. Ook het democratische karakter van de
EU is vrijwel non-existent. Mensen zeggen: 'Ja, maar er is een parlement!' Zo is het, maar de invloed van het parlement is klein. De echte baas in Brussel is de Europese Commissie, onder aanvoering van voorzitter Jean-Claude Juncker.
Naast de Europese Unie staan nog tal van andere (semi-) officiële organisaties aan de wieg van het beleid dat vanuit Brussel onze kant op komt. Denk bijvoorbeeld aan de Europese ministerraad en de Raad van Europa. Het is één grote chaos waar burgers door de bomen het bos niet meer zien. En dat alles in een poging de nationale democratieën uit te hollen en te verbloemen dat dit überhaupt gebeurt. Lekker makkelijk beleid implementeren dus voor Rutte. Terwijl het Verenigd Koninkrijk Brussel vaarwel zegt speelt de EU de gebeten hond. Zo is de harmonie ver te zoeken en valt de Europese Commissie haar eigen lidstaten aan. Zo hadden ze onlangs een akkefietje met Polen en
initieerde zij een Artikel 7-procedure tegen het land. Ook
Hongarije werd op de hak genomen middels een twijfelachtig rapport van Judith Sargentini (GroenLinks).