Filmpje! Henk Nijboer (PvdA) strijdt tegen metafysica: 'zoveel discriminatie, we moeten iets doen'

DENK-Kamerlid Farid Azarkan begon het debat over discriminatie op de huizenmarkt met de emotionele woorden 'het doet heel erg pijn'. Maar wat doet wie precies pijn? De individuele ervaringen van 'discriminatie'? Ongetwijfeld, maar wat moet de politiek dan doen?

We hebben dan wel een artikel 1 in de grondwet, maar dat is meer om mensen te wijzen op het idee 'niet te discrimineren', dan dat de wet daadwerkelijk kan worden gehandhaafd. Behalve dan als je Geert Wilders heet, dan heb je pech en kom je voor het hekje te staan.

Maar in zeg 99% van de gevallen komt het daar niet van. Discriminatie is in de meeste gevallen namelijk bijzonder metafysisch en onzichtbaar. In bepaalde gevallen ook niet expliciet waarneembaar voor degene die het 'ervaart'. Vaak gaat het, zoals Azarkan al zei, om een bepaald gevoel.

Lastig dus!

Natuurlijk is het een probleem als er haatcampagnes tegen groepen worden georganiseerd, maar deze zijn dan ook waarneembaar. Om nu te denken dat metafysische processen zoals keuzegedrag door de overheid kan worden 'gestuurd' is naïef. Vanuit gerechtelijke handhavingsprincipes is Grondwetsartikel 1 een vreemde eend in de bijt. Al is het een prima middel om 'het idee' te koesteren.

Henk Nijber (PvdA) wil in ieder geval méér doen. Op de beelden is te zien hoe hij net als zijn SP-collega's pleit voor 'stasi-methoden' om de ideale metafysische toestanden te creëren. En de SP kan er vast wel in meegaan.

Zo pleitte de partij onlangs nog voor de inzet van 'mystery guest' om discriminatie op de arbeidsmarkt tegen te gaan. Lekker dat wantrouwen voeden, dat werkt zeker? In ieder geval kost het klauwen vol met geld, is de kans op succes nihil en voedt zo'n methode het wantrouwen dus. Hoe ver wil je gaan, dat is de vraag!