Geen kans onbenut laten om verschillen tussen groepen te benoemen en uit te vergroten tot de grootste problemen van de 21e eeuw, dat is waar Öztürk en DENK zich de afgelopen maanden druk mee hebben bezig gehouden. Eerlijkheid verwacht van ons dat we daarbij vermelden dat dit natuurlijk niet het enige onderwerp is waar de Turkse partij mee bezig is, maar een belangrijke is het wel. DENK sluit zich aan bij de kritieken die de Nederlandse Omroep Stichting (NPO) over zich heen krijgt. Zo wil nieuwkomer Forum voor Democratie (FvD) de NPO saneren. DENK vind evenzo dat de NPO te weinig representatief is voor Nederland en noemt praatprogramma's 'te wit'. Maar er zit een verschil tussen de kritieken van FvD en DENK. Waar de eerste vooral kritiek heeft op de ideologische lijn en de ideeen die worden gepresenteerd, daar heeft DENK problemen met de afkomst van personen op televisie.
De NPO was ongetwijfeld blij met het pleidooi van Öztürk, want dankzij al deze ideologische luchtkastelen krijgt de staatsmedia er weer duizenden euro's aan subsidie bij. Allemaal voor het goede doel. Allemaal om stereotypering te voorkomen: dat is een uitdaging, maar goed waar een wil is, is een weg zullen ze in Hilversum denken. En eigenlijk is het een gevaarlijke stap in de verkeerde richting, want door juist zoveel moeite te doen om bij te dragen aan positieve attitudes tegenover een bepaalde groep creëer je ongenoegen. Want één specifieke groep verdient op basis van waargenomen verschillen een extra plekje aan tafel, een extra uitzending hier en een aanvullend column daar. En het houdt zichzelf in stand. Stopzetten van dergelijke subsidies of het omdraaien van privileges leidt namelijk altijd tot klachten. De subsidies zijn dan ook eerder een belemmering voor verandering dan een aanmoediging, de NPO kan zeggen: 'wij bewegen ons pas als we geld zien'.
En als je de subsidies en speciale behandeling stop zet, wat dan? Zoals de Amerikaanse econoom, libertariër en denker Thomas Sowell al treffend schreef over zo'n situatie: "When people get used to preferential treatment, equal treatment seems like discrimination." Leuk dus die aandacht, voor even. En Öztürk houdt het argument ook niet bij zichzelf. Hij communiceert als een venijnige juffrouw die vooral de anderen de schuld geeft van de stereotypes en de representatie van zijn 'groepen'. Hij zegt niet 'wij willen graag ons verhaal vertellen', maar begint met 'we zien alleen witte mensen'. Dat is raar, want het gaat hier toch niet om de positie van blanke personen op televisie? Het gaat hier toch om de representatie van zijn groepen in de media? Een tip aan Öztürk: blijf gewoon dicht bij jezelf. Het is niet nodig om af te geven op de huidige mensen bij de NPO om je punt te maken.