Filantropie in plaats van verzorgingsstaat

Het zijn behoorlijke bedragen waarover we spreken: de opbrengst uit donaties van de 25 grootste filantropische instellingen is in 2011 met 4,2 procent gestegen naar 743 miljoen euro. De grote aanvoerder is KWF Kankerbestrijding: vorig jaar groeide dit doel met 22 procent, naar 125 miljoen euro. Mede dankzij het succes van Alpe d'HuZes (dit jaar goed voor 28,5 miljoen).

Hoe kan het dat we met zijn allen klagen over afgenomen bestedingsruimte en toch geld blijven geven aan dit soort doelen? Hoogleraar filantropie Theo Schuyt, weet het:

Kortom: in tijden van crisis beperkt de overheid zich in het besteden van het geld van haar burgers aan moreel hoogstaande doelen. Is het gevolg dat al deze bakens van medemenslievendheid daardoor ten onder gaan? Integendeel! Mensen willen hun betrokkenheid blijven uiten en doneren hun geld aan wat in hun ogen belangrijk is.

(Juist) in tijden van crisis blijkt de Nederlandse burger een stuk minder egoïstisch dan onze linkse medemens ons wil doen geloven. Onhandig voor hen, want egoïsme is juist de motivator om op linkse partijen te stemmen. Wat is er nu makkelijker, dan de overheid voor je laten bepalen wat de juiste besteding is van uw geld? Maak eens in de vier jaar (nou ja...) het juiste vakje rood, en u bent een moreel hoogwaardig mens. Kunt u zich verder lekker en alleen om uw eigen leven bekommeren.

Maar we kunnen dus best zonder een overheid die voor ons bepaalt hoe ons geld 'eerlijk' wordt verdeeld. Klaarblijkelijk wordt de wereld daar niet eens slechter van.