Europese belasting? Nee bedankt!

De federalisten hebben een nieuwe heilige graal: belastingheffing op Europees niveau.

Het Europees Parlement liet zich deze week weer eens van zijn slechtste kant zien. Terwijl overal in Europa de tering naar de nering wordt gezet, besloten de europarlementariers met overweldigende meerderheid om de Europese begroting met 5 procent te verhogen. Als om te onderstrepen hoezeer ze verwijderd zijn van de alledaagse werkelijkheid van de burgers die ze zeggen te vertegenwoordigen, steunden ze ook nog eens de invoering van Europese belastingheffing.

Voor federalisten vormt Europese belastingheffing om voor de hand liggende een heilige graal. Als Brussel zijn eigen middelen kan heffen, is men immers niet alleen juridisch maar ook financieel onafhankelijk geworden van de lidstaten. Niets staat dan de uitbouw van een Europese superstaat nog in de weg. Die superstaat hoeft overigens niet ‘supersized’ te zijn; het ligt voor de hand dat Brussel in de beginperiode de belastingen bewust laag zou houden om burgers niet teveel tegen zich in het harnas te jagen. Maar na verloop van tijd zou het belastingniveau onvermijdelijk worden aangepast aan het ambitieniveau van de eurocratie. De Belgische voormalige premier Guy Verhofstadt, prominent pleitbezorger van een federaal Europa en inmiddels leider van de liberale groep in het Europees Parlement, pleitte in het verleden al voor een Europese begroting van 20 procent van het Bruto Europees Produkt. Als u beseft dat de huidige begroting van de Europese instellingen 1 procent BEP beslaat, begrijpt u meteen over wat voor een enorme belastingaanslag op Europees niveau we het dan zouden hebben.

Nu begrijpen de federalisten ook wel dat het voorstel om een Europese belasting in te voeren momenteel weinig kans maakt. Invoering ervan kan alleen als alle lidstaten ermee instemmen. Nooit is een hele lange tijd, vooral in de politiek, maar vooralsnog lijkt het me weinig waarschijnlijk dat de Britse en Deense premier met een dergelijke Brusselse machtsgreep akkoord zouden gaan. Het zelfde geldt overigens voor onze eigen premier Rutte, die ongetwijfeld de beroemde waarschuwing van Gerrit Zalm aan zijn collega-ministers van Financien nog wel zal kennen: “De laatste poging van een vreemde mogendheid om Nederland een belasting op te leggen luidde de Tachtigjarige Oorlog in.”

Dat het Parlement dit kansloze voorstel desondanks op de agenda houdt, lijkt dan ook vooral ingegeven door tactische overwegingen. Als de Raad het belastingvoorstel van tafel wil, zal daarvoor door het Parlement ongetwijfeld wisselgeld worden gevraagd; letterlijk zelfs in de vorm van de gevraagde 5 procent verhoging van de begroting voor de periode 2014-2020. Door het idee van eigen Europese belastingheffing zo lang op tafel te houden, hopen de federalisten bovendien de kans op invoering ervan op de lange termijn te vergroten. Tijdelijke nederlagen worden op de koop toegenomen omdat men denkt dat die de uiteindelijke overwinning alleen maar waarschijnlijker maken.

We mogen hopen dat ze ongelijk hebben. Maar wie de recente geschiedenis van het Europese project kent (zie: Grondwet, Euro), weet dat zelfs de slechtst doordachte voorstellen nog eens kans maken mits de voorstanders maar lang genoeg volhouden. Nu al de stellingen betrekken om dit rampzalige voorstel af te schieten is dus een kwestie van uiterste noodzaak.