Europarlementariërs moeten de broekriem aantrekken: pensioenfonds kan elk moment opraken

Werkte je vroeger in het Europese Parlement, en ben je inmiddels gepensioneerd? Dan kan het zijn dat je binnenkort wel eens stevig moet gaan bezuinigen op die luxe etentjes, vakanties en zelfs je klassieke wagenpark moet verkleinen.

Het zijn barre tijden voor Europarlementariërs. Op papier krijgen ze - naast allerlei riante bonussen - namelijk een stevig pensioen als ze eenmaal hun Europese plicht voldaan hebben, maar de praktijk blijkt tegen te vallen. Of beter gezegd: of een paar jaar stevig te gaan tegenvallen. Net zoals elk ander pensioen is dat appeltje voor de dorst op de oude dag namelijk ondergebracht in een pensioenfonds, dat speciaal voor deze volksvertegenwoordigers in Brussel is opgezet. Er is alleen een klein probleempje: de schatkist is daar bijna leeg.

Het idee achter zo'n pensioenfonds is redelijk simpel: zolang je werkt, betaal je premier, die je uiteindelijk tijdens je oude jaren mag opstrijken. Voorwaarde is dan wel dat er minstens zoveel geld binnenkomt als dat er weggegeven wordt, en laat het nu net daar een beetje verkeerd gaan. De heren en dames parlementariërs eisen aan de ene kant namelijk wél een riant bedrag als ze eenmaal de hele dag achterover kunnen zitten - die golfclubs, reisjes naar tropische oorden en flessen champagne betalen zichzelf immers niet - maar zijn minder happig om nu daarvoor te dokken. Met als gevolg: een dekkingsgraad van slechts 37%. Zoals wel vaker in die ivoren toren zijn ze dus beter in het uitgeven, dan het binnenhalen van geld... al helemaal als die centjes uit hun eigen zakken moet komen.

Het jaarlijkse tekort is inmiddels opgelopen tot een schokkende 326 miljoen eurootjes. Dat betekent dat er eigenlijk drie scenario's zijn. Als men eenvoudig doormoddert en niets doet, is de pot in 2024 leeg, en kunnen ex-parlementariërs fluiten naar hun centen. De tweede, meest logische, optie zou zijn om de premies voor de werkende parlementariërs te verhogen, of in ieder geval de uitkeringen te verlagen. Maarja, dan betalen ze nu voor iets waar ze pas jaren later profijt van zouden hebben... en dat is niet des Unie's. Nee, veel waarschijnlijker is het derde scenario, waarin anderen - lees: wij - dat gat mogen dichten. Dat zou niet de eerste keer zijn: vorig jaar trokken ze er ook al 270 miljoen aan belastinggeld voor uit. Dus ach: wat belet ze om dat weer te doen?

Het antwoord: helemaal niets.