Euroleugens

Eenieder die goed kijkt naar de ontwikkelingen in de Europese politiek kan maar één conclusie trekken: er wordt rustig verder gesleuteld aan één Europa, met een gezamenlijke begrotings-, transfer- en bankunie. Een (nieuw) bewijs voor deze stelling leverden de ministers van financiën afgelopen woensdagavond, toen zij met de contouren (‘template’) van een Europese bankenunie naar buiten kwamen.

Het belangrijkste onderdeel van het bankenplan is de ingekaderde mogelijkheid voor banken om in geval van nood een beroep te kunnen doen op het noodfonds ESM, ofwel indirect op belastinggeld. Ook op spaarders met meer dan €100.000 spaargeld kan een beroep worden gedaan.

Vorige week bracht de Duitse minister van financiën Wolfgang Schäuble nog naar buiten dat mogelijk alle spaarders een solidariteitsheffing van 8% op het spaargeld zouden moeten betalen in geval banken gered moeten worden. Dit voornemen leek gisteren naar de achtergrond geschoven. De SPD’er Carsten Schneider meent overigens dat er niet over de template voor de bankenunie door het Duitse parlement kan worden gestemd, omdat deze niet overeenkomstig het Duitse recht zou zijn.

De discussie of iets wel of niet rechtmatig is woedt vaker als het over Europa gaat. De afstempeling van (Griekse) staatsschulden of het opkopen van staatsleningen gaan, althans zoals veel juristen dit bekijken, ook tegen de verdragen en afspraken in. Liegen en democratische beginselen verloochenen zijn, om het doel (één Europa) te bereiken, blijkbaar heel gewoon, zo betoogde ik in mijn column van dinsdag 18 juni. 

Weet u wat Jean-Claude Juncker (voorganger van Dijsselbloem als voorzitter van de eurogroep) en Michael Boogert met elkaar gemeen hebben? Ze hebben beiden gelogen (Boogert over dopinggebruik, Juncker over de euro) én toegegeven dat ze gelogen hebben. Zo zei Juncker recent: ‘Ja, ik lieg. En waarom? Omdat het om het overleven van de euro gaat’ en ‘als het ernst wordt, moet men liegen.’

Juncker gaat nog veel verder. Zo zegt hij (vrij vertaald): ‘We besluiten iets, gooien het besluit naar buiten en wachten dan enige tijd af wat er gebeurt. Als er dan geen hard geschreeuw of opstanden komen, bijvoorbeeld omdat men niet goed begrijpt wat er besloten is, gaan we door – stap voor stap, tot er geen stap terug meer is.’ Eén Europa komt er dus, of u het leuk vindt of niet, tenzij , wel Juncker geeft het ‘tenzij’ duidelijk aan.

De bewering van onder andere Dijsselbloem dat belastingbetalers nooit meer hoeven mee te betalen aan een eventuele bankenredding is ook zo’n leugen. Even afgezien van het feit dat we in Europa al meer dan €4500 miljard belastinggeld hebben ingezet om banken te redden, is de gecreëerde mogelijkheid om via het ESM banken te herkapitaliseren, de facto belastinggeld gebruiken ten behoeve van de banken. Immers, het ESM is gefinancierd met belastinggeld van de lidstaten.

Schäubles proefballonnetje om van spaarders een solidariteitsoffer te vragen van 8% is helemaal te zot voor woorden.

Een bank mag volgens mij eigenlijk alleen nog maar gered worden als het een cruciaal onderdeel uitmaakt van het financiële systeem en pas nadat aandeel- en obligatiehouders en het personeel en dan vooral de top van het bedrijf middels significante loonverlagingen de belangrijkste bijdrage aan de redding leveren.

Europa schrijdt dus voort, in een trein van leugens en ondemocratische plannen. En volgens Juncker kunnen we hem alleen stoppen als we in opstand komen. In Zuid-Europa gebeurt dat nu, wanneer zijn de Noord-Europeanen eens klaar met het eurobedrog?

Ps 1. Ik schreef eerder (ruim een jaar geleden al weer) over de contouren van een bankenunie en eerder ook al over het feit dat liegen blijkbaar toegestaan is als het om de munt gaat.  In deze column haalde ik Gerrit Zalm aan die eerder ook toegaf dat hij had gelogen over de euro (of beter, over de onderwaardering van de gulden bij de toetreding in het eurosysteem). Dat ik Zalm niet in de vergelijking tussen Juncker en Boogert heb meegenomen, heeft te maken met het gegeven dat hij later in de Tweede Kamer weer glashard ontkende dat de gulden ondergewaardeerd werd omgewisseld in de euro (een kunstje dat in 2007 door zijn opvolger Wouter Bos werd herhaald).

Ps 2. Ik ben niet tegen per sé tegen in één Europa, maar dan moet het wel goed en democratisch geregeld worden.