EU en NAVO werken dankzij Rusland-crisis

Wil je in normale tijden iets van de EU gedaan krijgen? Nummertje trekken, achteraan sluiten. Of je cash tellen en een flinke smak geld neerleggen bij een lobbyist. En dan maar hopen dat zij je issue op de Europese agenda krijgen. De Europese Unie is een enorm bureaucratische moloch dat zich met zoveel beleidsterreinen bezig houdt, dat men ook in Brussel door de bomen het bos niet meer ziet.

Dan heb je ook nog de NAVO. Een militair bondgenootschap dat sowieso al verlamd is door de disproportionele verhouding tussen Amerikaanse en Europese financiering. Washington legt al een kwart eeuw structureel veel meer in dan de Europese hoofdsteden, en dat zint de Amerikanen voor geen meter. Daarnaast heeft de NAVO veel moeite met relevant blijven. Ooit opgericht als front tegen het communistische imperium uit het Oosten, maar dat is sindsdien behoorlijk afgebrokkeld.

Hoe zijn beide organisaties op geopolitiek niveau relevant en actueel te maken? Enter Rusland.

Met de hedendaagse oorlogszucht van het land van Poetin de Verschrikkelijke heeft in ieder geval de NAVO weer een doel gekregen; de beschaafde en relatief vrije Europese landen moeten zich - opnieuw - verdedigen tegen het maffiacratische, corrupte en dictatoriale Moskou. Ineens wordt de NAVO weer van de ketting gehaald en mag het vrijuit bases bouwen. Ineens is 'militair bondgenootschap' en sowieso het woord 'militair' geen vieze term meer.

En dan de EU. Waar normaalgesproken de traagheid regeert, blijkt Brussel toch enorm veel vaart te kunnen zetten met hun plannen. Momenteel worden nieuwe en broodnodige strafmaatregelen tegen het expansiezieke Rusland in de steigers gezet. Deze week op de tekentafel, en volgende week van kracht.

Kijk, zo kan het ook. Zelfs de meest logge bureaucratische instellingen blijken een marathon te kunnen lopen als het moet. Onder druk wordt immers alles vloeibaar; zelfs de NAVO en de EU.