Erdoğan juicht: beoogde minister van Trump bereid tot uitlevering Turkse zondebok Gülen

Hoewel ik alles behalve triest was over de historische nederlaag van Hillary Clinton in de verkiezingen, kreeg ik wel een ietswat bitter nasmaak toen ik zag wie er als de kippen bij waren om president-elect Donald Trump te feliciteren met zijn overwinning. De Russische en Turkse presidenten Putin en Erdoğan waren van de eersten die van zich lieten horen: beide mannen - grote fans van begrippen als persvrijheid - kwamen met hartelijke felicitaties.

Dat Putin veel liever een president Trump dan Clinton wilde, was al langere tijd duidelijk. Donald Grab'm by the Pussy Trump heeft al vroeg in zijn campagne aangegeven de banden met Moskou aanzienlijk te willen verbeteren, en Putin heeft - zo heeft Wikileaks inmiddels wel duidelijk gemaakt - alles gedaan om de Amerikaanse verkiezingen in Trump's voordeel te beïnvloeden. Aan de enorme overwinning te zien betwijfel ik of Trump niet had gewonnen zonder die inmenging, maar Putin zal desondanks geen spijt hebben van zijn 'investering' in de Amerikaanse democratie.

Ook de sultan van het Nieuwe-Ottomaanse Rijk, Erdoğan, blijkt nu zo zijn redenen te hebben om de komende vier jaar vrolijk tegemoet te zien. Michael Flynn, die te boek staat als een grote kanshebber op de post van minister van Buitenlandse Zaken onder de regering Trump, heeft nu namelijk gezegd dat hij wel bereid is om Fethullah Gülen uit te leveren aan Turkije. En dat is natuurlijk de grootste droom van de Turkse president, die al sinds de zomer een heksenjacht voert tegen alles wat met Gülen te maken heeft. Gülen zelf, die de bui al jaren geleden voelde hangen, woont in de Verenigde Staten en waant zich daar vooralsnog veilig. Turkije vroeg om zijn uitlevering, die onder Obama steeds afgewezen werd. Maar hoe gaat dat veranderen onder Trump? Die heeft aangegeven "met alle landen een goede relatie te willen hebben", en het uitleveren van staatsvijand nummer één zou zeker goed kunnen helpen bij het opwarmen van de Amerikaans-Turkse betrekkingen.

Hoe het ook zij, de lange arm van Ankara strekt zich nog even extra uit, en lijkt nu zelfs tot de andere kant van de oceaan te gaan reiken. En, met het waarschijnlijk herinvoeren van de doodstraf in Turkije, betekent dat voor Gülen dat hij zijn leven letterlijk niet meer zeker kan zijn.