'Er wordt ook doping gebruikt in de voetballerij'

Ronald Waterreus zei zondag dat hij zelf heeft gezien hoe collega's doping gebruikten.

Afgelopen weekend spendeerde Andere Tijden Sport wat aandacht aan de bloedwaardes van Juventus-spelers die in 1996 Ajax versloegen in de finale van de Champions League. Experts bogen zich erover en hun conclusie was duidelijk: Juve was aan de dope. 

Het was een alles behalve opzienbarende conclusie, aangezien andere experts jaren geleden al dezelfde conclusie hadden getrokken, maar om voor mij onbekende redenen is het dit keer zowaar aangeslagen. In ieder geval in de Nederlandse media.

Doping in het voetbal? Dat meen je niet! Wordt dat dan vaker gedaan?

Ronald Waterreus, oud-keeper van PSV en tegenwoordig commentator voor de NOS, was zondagavond duidelijk: ja, het komt meer voor. Sterker nog, tijdens zijn carriere heeft hij zelf gezien hoe bijvoorbeeld een collega bij PSV steevast met zijn toilettasje in de WC verscheen, waarna hij terugkwam alsof hij vol door een muur kon sprinten. En, voegde Waterreus eraan toe, hij weet dat dit ook nu nog gebeurt.

Eerder zei Johan Derksen al hetzelfde in Voetbal International. Hij gaf zelfs toe zelf te hebben gebruikt. In zijn tijd, zei hij, was dat volstrekt normaal, anders kon je 'gewoon niet mee' met de tegenstander. Ook hij wist daaraan toe te voegen dat dit nog steeds zo is. Dat iedereen alleen maar spreekt over dopegebruik in het peloton vond hij dan ook merkwaardig en hypocriet.

Terug naar Waterreus. De geboren Limburger zei tijdens de uitzending van Studio Voetbal dat het journalisten niet al te veel moeite zou kosten om hier meer informatie over te achterhalen, maar, zei hij, dan moeten ze wel stug doorvragen. Dus niet één keer vriendelijk iets opperen, maar de boel gewoon echt onderzoeken.

De reactie daarop van Jack van Gelder was tekenend. Hij begon Waterreus, live op televisie, te ondervragen waarna hij lachte dat, als mensen niet willen praten, ze dat echt niet doen. De keeper zei daarop dat dit live op TV was en hij nu geen details zou geven, maar, als je het off-camera zou doen dan wist hij zeker dat er iets naar boven zou komen. 

Een journalist als Van Gelder moet dan denken: dat is een mooi verhaal, daar doen we iets mee. In plaats daarvan bleef hij koppig lachen dat het 'toch' niet zou lukken omdat spelers 'toch' niet zouden meewerken. Dat weet hij niet uit ervaring, hij gaat er gewoon vanuit.

Is dat luiheid of is het meer? De dopingschandalen in de wielersport hebben die sport behoorlijk veel schade toegebracht. Ook de NOS heeft aangekondigd zich er minder mee bezig te houden, wat de staatsomroep natuurlijk geld kost. Zou het kunnen dat Van Gelder en co. geen dopingverhalen over voetballers onder de aandacht willen brengen omdat ze bang zijn dat dit henzelf, hun werkgever en hun favoriete sport problemen gaat opleveren?