Enkele simpele feiten over schaliegaswinning

In de berichtgeving over schaliegaswinning wordt vooral verwarring gezaaid. Hoe schaliegasboringen precies in hun werk gaan, wordt vaak niet uitgelegd. Wel worden milieuactivisten aan het woord gelaten die sowieso van fossiele brandstoffen af willen. Bedrijven die naar schaliegas willen boren, worden gewantrouwd. Wanneer daarentegen enkele tientallen hoogleraren vraagtekens bij schaliegaswinning plaatsen, wordt aan hun beweegredenen niet getwijfeld.

Vanuit de Verenigde Staten horen we ontevreden burgers en zien we beelden van grondwater dat in de brand vliegt. De simpele feiten over schaliegasboringen daar worden dikwijls genegeerd. Daarom een korte samenvatting:

1. Er is geen enkel bewijs dat schaliegaswinning het grondwater vervuild. Er is onderzoek gedaan door onder meer de federale milieudienst van Amerika, de Environmental Protection Agency (EPA), het Bureau of Oil and Gas Management van de staat Pennsylvania, waar op grote schaal naar schaliegas wordt geboord, en de Oil and Gas Conservation Commission van de staat Colorado. Geen van de instanties vond ook maar enige aanwijzing van grondwatervervuiling. De baas van de EPA zei tijdens een hoorzitting van het Amerikaanse Congres over schaliegaswinning: "Ik ben niet bewust van enig geval waarin is bewezen dat boringen van invloed zijn geweest op het water, hoewel er nog onderzoeken lopen."

2. Er is verder niet aangetoond dat schaliegasboringen een groter risico op aardbevingen met zich meebrengen dan reguliere gasboringen. Het zijn verder niet de boringen zelf die aardschokken kunnen veroorzaken, maar het aanbrengen van schachten om de boringen uit te voeren. Er is dus geen constant risico. In de Verenigde Staten zijn meer dan dertigduizend van dergelijke schachten aangebracht. Slechts in acht gevallen leidde dat tot kleine aardschokken, waarbij niets en niemand permanente schade opliep.

3. Schaliegasboringen, oftewel het 'fraccen', wordt vooral met water en zand gedaan. Er wordt een kleine hoeveelheid chemicaliën gebruikt (goed voor 1 tot 2 procent van het spul dat de grond wordt ingepompt), maar dezelfde stoffen treffen we aan in bijvoorbeeld handzeep of het water van zwembaden. Niet bepaald gevaarlijk.

De risico's zijn dus aanvaardbaar. De voordelen spreken voor zichzelf:

1. Sinds 2008 zijn er in de Verenigde Staten zo'n 600.000 banen gecreëerd dankzij de winning van schaliegas en -olie. Het aantal loopt jaarlijks op.

2. De economie van Amerika is dankzij dezelfde boringen met 127 miljard dollar gegroeid.

3. Wat 24 miljard dollar in extra belastinginkomsten heeft gegenereerd.

Zeggen we daar 'nee' tegen omdat we ons bang laten maken door een stel klimaatalarmisten dat liever de halve Noordzee volbouwt met windmolens? Nee toch?