En nu: op naar de Provinciale Statenverkiezingen!

Met het zomerreces in aantocht maakt de Nederlandse politiek zich even op voor een publiciteitsluwe periode. Na een politiek halfjaar gedomineerd door verkiezingscampagnes (voor de gemeentes en voor het Europees Parlement, respectievelijk) is het wel weer even mooi geweest en trekt tout politiek Den Haag zich even een paar maanden terug in een siësta.

Wanneer in september de Tweede Kamer weer van start gaat, echter, zal er weinig tijd te verliezen zijn. Met name voor de regeringscoalitie geldt dat men er geen gras over kan laten groeien, want de Provinciale Statenverkiezingen staan weer voor de deur. En alhoewel dat een vrij oninteressante bestuurslaag is vanwege de zeer geringe takenportefeuille, is één opdracht aan de twaalf provinciale volksvertegenwoordigingen wél een politiek summum: het verkiezen van de Eerste Kamer.

Ziet u? Momenteel hebben VVD en PvdA in de Eerste Kamer géén meerderheid. Sinds het aantreden van het kabinet-Rutte II ook nooit gehad daar, ook. Ze partijen zijn telkens afhankelijk van de 'meest geliefde oppositiepartijen' genaamd D66, ChristenUnie en de SGP, die tezamen kunnen zorgen dat wetgeving ontworpen in het Torentje ook daadwerkelijk de eindstreep haalt.

Makkelijk gaat dat niet - want met name de ChristenUnie heeft door deze gedoogrol enorme sterallures gekregen en denkt dat het nu vrijstaat enorm te overvragen - maar met wat duwen en trekken is het voldoende werkbaar voor VVD en PvdA.

Wat is de opdracht nu bij de Eerstekamerverkiezingen? Welnu, dat VVD en PvdA met z'n tweeën een meerderheid gaan halen lijkt al uitgesloten. Daar wordt niet eens meer aangedacht, laat staan op gericht. Nee, de liberalen en de sociaal-democraten zullen alles op alles moeten zetten om te zorgen dat in ieder geval de ragtag-coalitie van VVD-PvdA-D66-ChristenUnie-SGP tenminste 38 van de 75 Eerste Kamerzetels ziet te veroveren.

En dat zal wat vergen, want er liggen drie grote gevaren op de loer. En die hebben namen: CDA, SP en PVV. Elk met hun geheel eigen achterban kunnen zij vanuit verschillende hoeken een groot deel van de coalitiesteun wegeten. Het CDA heeft vorige week laten zien dat de partij nog stééds heeft wat nodig is om de grootste van het land te worden. De PVV zit momenteel in een electorale dip, maar blijft natuurlijk altijd goed voor een substantieel deel van het volk. De SP - ten slotte - ligt natuurlijk goed op koers om de PvdA een flink pak op de broek te geven.

Rutte en Samsom zullen er na de zomermaanden hun handen vol aan hebben. Ze weten wat er op het spel staat: hun kabinet. Als de twee coalitiepartijen en de drie gedoogpartijen tezamen geen meerderheid halen, kan het wel eens heel snel gedaan zijn met de VVD/PvdA-hegemonie. Wat voor zin heeft het immers om door te regeren als al je wetgeving getorpedeerd en weggestemd wordt in de Eerste Kamer?